Witchcraft - Nucleus

• BandWitchcraft [SE]
• TitelNucleus
• Release datum15-01-2016
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Malstroem
02. Theory Of Consequence
03. The Outcast
04. Nucleus
05. An Exorcism Of Doubts
06. The Obsessed
07. To Trancend Bitterness
08. Helpless
09. Breakdown
10. Chasing Rainbows (bonus)

De Zweedse retro/hardrock/stonerband Witchcraft (zeker niet te verwarren met talloze naamgenoten) is eindelijk terug met een nieuw album. Het is de laatste paar jaar best stil geweest sinds het verschijnen van Legend in 2012, dus het werd ook echt wel weer tijd. Hier is Nucleus!

Na de release van Legend is er dan ook van alles gebeurd. Of eigenlijk een paar jaar helemaal niks. Net als na het uitbrengen van The Alchemist in 2007, toen de band een paar jaar stil stond en het rommelde in de line-up, bleek dat nu ook weer het geval. Magnus Pelander is weer als enige overgebleven en heeft nieuwe bandleden om zich heen verzameld, hij heeft zelf de gitaar weer ter hand genomen - sterker nog: hij is momenteel de enige gitarist in de band - en een nieuwe ritmesectie aangetrokken. Dat betekent dat ook oudgediende/bassist Ola Henriksen als laatste der originele bandleden (naast Pelander natuurlijk) de band heeft verlaten.

Dat werpt bij mij toch wel even de vraag op of Pelander dan zo lastig is om mee te werken. Uiteraard kan ik dat slechts van afstand beoordelen, maar uitlatingen op de facebookpagina van de band, alsmede in (recente) interviews laten toch wel doorschemeren dat het op z'n minst een excentriek heerschap is. Hij hangt nogal eens de onbegrepen artiest uit, en heeft geen hoge pet op van z'n eigen publiek, waar hij simpelweg maling aan heeft. Ook is al een paar keer aangekondigd dat dit mogelijk het laatste plaatwerk is, en de band ook niet meer zal optreden. Dit lijkt misschien allemaal wat onnozel geroddel vooraf, maar ik vermoed dat de gemoedstoestand van de hoofdpersoon behoorlijk z'n weerslag heeft gekregen op de muzikale invulling van Nucleus.

Zoals altijd heeft Witchcraft (lees: Magnus Pelander) weer een album in elkaar gesleuteld dat even z'n tijd nodig heeft om te wennen. Het is sowieso een hele zit met zo'n vijf kwartier aan muziek. Op Nucleus lijkt Pelander z'n hele ziel en zaligheid bloot te leggen, het is naar mijn idee een behoorlijk emotioneel album geworden. Doom is dan ook een van de hoofdbestanddelen van de muziek, die zeker niet zomaar in het verlengde ligt van de voorganger. Het is allemaal wat zwaarder geworden - vrij logisch misschien, gezien al het bovenstaande - zoals vooral albumopener Malstroem laat horen. Een veelbelovende opener en een heerlijke track! Ik ga echter al meteen verklappen dat dit niveau zeker niet gehandhaafd zal blijven.

Theory Of Consequence is een korte, vrij vlotte rocker met lekker zwaar aangezette gitaarriff, die de perfecte opmaat vormt voor The Outcast, dat als voorproefje voor het album al een tijdje te horen was. Het is vooral het Ian Anderson/Jethro Tull-achtige fluitje dat in eerste instantie opvalt. Buiten dat is dit natuurlijk een lekkere, heavy bluesrocker, waar ook de zang van Pelander goed tot z'n recht komt. En dat is toch wel eens anders helaas. Later moet ik tot de conclusie komen dat ik met Malstroem en The Outcast al zowat de hoogtepunten van het album gehoord heb.

Met titelnummer Nucleus en afsluiter Breakdown bevat het album twee tracks van monsterlijke lengte. Belangrijker dan die overeenkomst is het verschil: daar waar Nucleus de nodige spanning herbergt en sfeervolle stukken laat horen, is Breakdown een grotendeels strontvervelende track. Waar een evenwichtige opbouw en een spannende instrumentale invulling meerwaarde kan geven aan zo'n lang nummer, ontbreken juist die elementen hier volledig, met een dodelijk saai einde van het album als gevolg. Echt een domper wat mij betreft, en misschien wel veelzeggend voor de huidige staat waarin de band en z'n hoofdpersoon zich bevinden.

Ook tussenliggend is het niet alleen maar hosanna dat Witchcraft te bieden heeft. An Exorcism Of Doubts en To Trancend Bitterness zijn lekker donkere, logge nummers, maar The Obsessed en Helpless vind ik een stuk minder vanwege het kabbelgehalte. Ik vrees met dit alles te moeten constateren dat Witchcraft verworden is tot een zwalkende band. Ik hoop oprecht dat Magnus Pelander de boel weer een beetje voor elkaar krijgt voor een vervolg, Nucleus biedt daar echter niet al te veel aanleiding toe.