The Axis Of Perdition - Tenements (Of The Anointed Flesh)

• BandThe Axis Of Perdition [GB]
• TitelTenements (Of The Anointed Flesh)
• Release datum2011
• LabelAural Music [IT]

Tracklist

1. The Sleeper
2. Unveiled
3. Unbound
4. Sigils and Portents
5. The Flesh Spiral
6. Dark Red Other
7. The Changer
8. Disintegration
9. Ordained
10. Awakenings

Axis Of Perdition werd zo'n tien jaar geleden opgericht door het Britse duo Michael Blenkarn (Guitars, Keyboards, Programming) en Brooke Johnson (Vocals, Guitar). Na wat initieel plaatwerk werd de band getekend door code 666 en werd besloten de naam aan te passen naar The Axis Of Perdition. Met de nadruk op het lidwoord om aan te geven dat zij de enige echte entiteit zijn. Dergelijke overbodige en omslachtige omschrijvingen worden ook door het label gebruikt om uitleg te geven aan de omstandigheden waaruit de muziek ontstaat. De inspiratie komt simpelweg voort uit de lelijkheid van het verval van de stedelijke omgeving (wie wel eens in een grote Engelse industriestad is geweest zal dit ongetwijfeld begrijpen) en de naargeestigheid van mogelijk toekomstige post-apocalyptische verwoesting. Dat is al een mond vol, en dan nog maar mijn versie in een korte interpretatie. Dit geheel schijnt ook qua concept en tekstueel in de laatste drie cd's tot uiting te komen (voorganger is dubbelalbum Urfe, dat louter schijnt te bestaan uit ambient geluidsfragmenten en soundscapes). Tenements (Of The Anointed Flesh) is mijn kennismaking met deze band, ik kan er verder dan ook niets over vertellen, vooral ook omdat ik van de teksten niet veel versta en de band deze niet vrijgeeft vanuit een voor mij onbegrijpelijk edoch artistiek blijkbaar verantwoord standpunt.

Waar het om gaat is natuurlijk de muziek, die dan ook een weerspiegeling vormt van zoveel potentiële ellende. Het geluid van The Axis Of Perdition wordt gevormd door een combinatie van harde, gewelddadige passages, sinistere dark ambient, industrial soundscapes en/of gewoonweg noise. Zoals zoveel Britse acts in dit genre maakt de band veelvuldig gebruik van post rock / black metal, gekenmerkt door dissonant, onverfijnd gitaarwerk, en onrustige (geprogrammeerde?) drumpatronen. Vocaal gezien bedient de band zich over het algemeen van over de top screams of juist een soort verheven zang, een enkele keer van praatzang/gesproken teksten. Na het nog rustgevende geluidsgolfje / intro The Sleeper komen zowat alle genoemde elementen vanaf Unveiled voorbij. Vanaf Unbound wil ik daar ook nog een op de zenuwen werkend pianodeuntje aan toevoegen.

Op mij komt de muziek vrij ongestructureerd over, niet alleen omdat van klassieke composities als refrein/couplet geen sprake is, maar ook omdat de tracks willekeurig lijken te beginnen en eindigen. Het zijn zeker geen nummers in de traditionele zin. De tracks zijn ook nog niet eens aan de korte kant (gemiddeld toch al vlot zo'n zeven minuten) zodat ik regelmatig de draad, als die er al is, kwijt ben. Ik ben blij als ik ter hoogte van Dark Red Other even mag ademhalen, werkt best rustgevend zo'n soundscapeje. Het mag duidelijk zijn dat het concept met de bijbehorende muziek niet aan mij besteed is. Als echter de toekomst gaat zijn zoals The Axis Of Perdition die op dit album voorspelt, begrijp zelfs ik dat je daar niet vrolijk van gaat worden. De drukkende, beangstigende sfeer van Tenements (Of The Anointed Flesh) komt in ieder geval goed over.