Purtenance - Member of Immortal Damnation

• BandPurtenance [FI]
• TitelMember of Immortal Damnation
• Release datum20-07-2011
• LabelXtreem Music [ES]

Tracklist

Member of Immortal Damnation [Album ’92]
01. Intro (1:40)
02. Black Vision (5:17)
03. Deep Blue Darkness (3:31)
04. Lacus Somniorum (1:29)
05. The Lost Memories (5:24)
06. A Dark Cloud Arises (4:06)
07. In the Misty Morning (4:47)
08. Reality Isn‘t Disappeared (5:16)
09. Misery of the Rebirth (3:37)
10. Crown Waits the Immortal (3:45)
11. John.3.16 (3:08)
Crown Waits the Immortal [7"EP ’91]
12. Apparition of the Mist (1:19)
13. A Dark Cloud Arises (3:30)
14. Crown Waits the Immortal (4:49)
Purtenance Avulsion [First demo ‘91]
15. Necropsy of Festering Body (4:46)
16. Cadaveric Mutilation (2:26)
17. Inside the Crematory (4:26)
18. Cannibal Souls (3:45)

Purtenance Avulsion was een Finse death metalband, opgericht in 1990, met een kort en krachtig bestaan. In 1991 brachten ze een titelloze demo uit en veranderden meteen hun naam door het droppen van Avulsion. Met deze naamsverandering kwam hun eerste officiële release: de Crown Waits The Immortal EP. Deze EP was een duidelijke indicatie dat Purtenance de verachtelijke smerige richting van hun demo intact wilde houden, maar tegelijkertijd op zoek was naar subtiele verfijning binnen hun geluid. Dat zou het hoogtepunt bereiken met het uitbrengen van het volledige albumdebuut het jaar daarna. Member Of Immortal Damnation toont de band in zijn beste vorm, en markeert ironisch genoeg de zwanenzang van Purtenance. Aansluitend aan het verschijnen van het album maakten de beruchte muzikale en persoonlijke meningsverschillen een abrupt einde aan de band.

19 jaar later, het Spaanse label Xtreem Music heeft besloten om het werk van Purtenance opnieuw uit te brengen. Het betreft hier de oorspronkelijke opnamen, zowel de eerste demo, de EP als het volledige album zijn op 1 CD geperst. (Overigens verscheen een jaar of twee geleden op een ander label ook al hetzelfde materiaal op vinyl (2LP) met de titel MCMXCI – MCMXCII.) Indertijd verscheen het materiaal op Drowned Productions, dat later is overgenomen door Xtreem, vandaar. De oorspronkelijke EP en CD zijn niet meer verkrijgbaar, 'om aan de vraag te voldoen' wil Xtreem de wereld verder kennis laten maken met Purtenance. Voor de band zelf maakt het niks uit, die bestaat dus al die tijd niet meer, en is of komt ook niet meer bij elkaar; de bandleden zelf hebben hier dus ook niks mee van doen.

Een vrij standaard intro opent het album, een korte filmische gitaarmelodie, eindigend met klokgelui. Met Black Vision gaat het album dan echt van start, hoewel, het komt qua snelheid nog maar matig op gang. We worden als eerste getrakteerd op een donkere doomy gitaarriff, voordat de track losbarst, waarbij naast de riffs, vooral de vocalen een hoofdrol voor zich opeisen. Een grunt zo diep en smerig dat die rechtstreeks van ver beneden afkomstig lijkt te zijn, of de zanger heeft serieuze darmproblemen. We krijgen meteen de twee kanten van de band te horen met dit in eerste instantie doom, daarna primitief klinkende death metal nummer. Het volgende Deep Blue Darkness bevestigt dit beeld: slepende duistere riffs, aangevuld met die weinig subtiele en o zo donkere rochelgeluiden, uitgesmeerd over een bedje van afwisselend drumwerk, dat door de waarschijnlijk eenvoudige productie enigszins Spartaans overkomt. De band vergeet dus zeker niet om voldoende variatie aan te brengen, maar of een korte instrumentale track als Lacus Somniorum daar nou de manier voor is weet ik zo net nog niet. Veelzijdig is het zeker.

Waar tegenwoordig veel bands zich storten op de old school doom/death metal horen we op dit album de pure vorm zoals die 'old school' gewoon gemaakt werd. De afwisseling tussen snelle blaststukken, midtempo melodieus of juist groovy passages, en hele logge trage passages is in het tijdperk van Purtenance uitgevonden en veelvuldig beoefend. En voor mijn gevoel beheerst deze band dit trucje zeker niet slecht, al heb ik eerlijk gezegd geen idee of Purtenance indertijd tot de hoogvliegers in dit genre behoorde. Vooral de logge riffs nestelen zich aangenaam in mijn onderbuik, al worden ze regelmatig weer losgetrild wanneer ik bij de snelle en agressieve passages op alle mogelijke manieren mijn enthousiasme op fysieke wijze probeer te uiten. Nog niet genoemd maar zeker niet minder aangenaam zijn de uitwaaierende subtiele gitaarsolo's die regelmatig voorbijkomen. In het algemeen valt bij het snarenwerk de variatie goed op: sinistere kwaadaardigheid en melodieuze leadgitaarpartijen gaan hand in hand.

Ook op de EP en de demo is al goed te horen welke richting Purtenance voor ogen had met hun muziek. De uitwerking van de twee nummers plus intro op de EP had nog niet de subtiliteit van de albumtracks, de achterliggende gedachte lijkt echter hetzelfde. De afstemming en afwisseling tussen de diverse passages is al duidelijk aanwezig, en agressie en moedeloosheid komen op een fraaie manier tot elkaar. Al moet ik voor de demo wel opmerken dat de productionele kwaliteit daarvan niet geweldig is (let eens op de bas), de ingrediënten zijn wel overeenkomstig het werk dat zou volgen. Uit de songstructuren blijkt dat Purtenance behoorlijk goed weet hoe je een luisteraar geïnteresseerd houdt met de muziek. Het resultaat is een teamprestatie waarbij de verschillende elementen prima op elkaar zijn afgestemd.