Freedom Call - Land Of The Crimson Dawn

• BandFreedom Call [DE]
• TitelLand Of The Crimson Dawn
• Release datum24-02-2012
• LabelSPV [DE]

Tracklist

01. Age Of The Phoenix (3:37)
02. Rockstars (5:08)
03. Crimson Dawn (6:29)
04. 66 Warriors (5:20)
05. Back Into The Land Of Light (5:39)
06. Sun In The Dark (4:49)
07. Hero On Video (3:50)
08. Valley Of Kingdom (4:32)
09. Killer Gear (4:42)
10. Rockin' Radio (4:13)
11. Terra Liberty (4:09)
12. Eternity (4:23)
13. Space Legends (4:04)
14. Power & Glory (3:30)

Het Duitse Freedom Call staat garant voor goeie, vrolijke muziek vol met echte metal-trots. Ook live geven ze dat sfeertje perfect weer, mocht ik laatst meemaken. En nu zijn de Warriors of Happy Metal terug met hun nieuwe plaatje Land of the Crimson Dawn, hun achtste album alweer! Je vraagt je toch af waarom ze nog steeds spelen voor een halfvol Estrado, terwijl ze een volle HMH verdienen!

Freedom Call geeft meteen vol gas met het openingsnummer Age of the Phoenix. Een aardig straight-forward nummer met een boel snelheid en catchyness, maar episch genoeg om aan de happy metal waardes te voldoen. Een wat subtielere intro bij het volgende nummer, getiteld Rockstars. Een zalig feel-good nummer met een zwaar verslavend refrein en goed doordachte tussenstukjes waar de meervoudige zang goed naar voren komt en het geheel een episch sfeertje geeft. Het wordt afgesloten met een meeslepend ingehouden refrein dat wordt opgevoerd naar een spetterende finale!

Wat volgt is Crimson Dawn. Een goede battle-hymn met halverwege een moddervet semi-grunt stuk dat dit nummer een hele fijne pep geeft tussen alle pompeuze trots. Darna komt een van mijn persoonlijke favorieten. 66 Warriors, dat begint met tribal achtige trommels en zang, gevolgd door een hele fijne bas riff, en Chris Bay die als een soort mantra ‘Warrior, oh warrior, heavy metal warrior” zingt. Na het eerste couplet komt die mantra terug en glijdt dan op een episch orgeltoontje verder naar nog een stampend couplet om tot euforische hoogtes te komen.

Orgel en trompetgeschal vormen de introductie van het vrolijke Back Into The Land of Light. Euforie en vrede klinkt alom, en je kan haast zien hoe de 66 strijders terug naar huis marcheren na een enorme victorie en zich klaar maken voor een overwinningsfeest. Sun in the Dark heeft een heerlijke ‘blues’ achtige feeling over zich hangen in de coupletten terwijl het refrein je weer terugzet op planeet Freedom Call. Onze fantasy warriors veranderen even in een soort Hells Angels die met hun bikes over zonovergoten verlaten wegens scheuren.

Dan volgt een van de meeste cheesy nummers op dit album: Hero on Video. Deze kan zo in de volgende Kinderen voor Kinderen! Toch klinkt dit nummer heerlijk fout en een beter feel-good sfeertje kan je haast niet krijgen! Goodbye bad times. Bang-bang for a good time! Die zin in het refrein vangt meteen de essentie van het hele nummer. We gaan door met eenhoorns die over regenbogen vliegen met Valley of Kingdom. Een nummer waar de drums op zo’n beetje permanent standje knallen staat, maar halverwege een pauze neemt om ruimte te maken voor de gebruikelijke dosis koninklijke epicness. Killer Gear gaat meer de folk kan op met een modern-middeleeuws deuntje in het begin dat snel overgenomen wordt door de gitaren. Iets minder fantasy, iets meer volwassen metal met flink wat vocaal geweld in het refrein.

Hoe hou je je cheesy gehalte op peil? Precies, een nummer dat Rockin’ Radio heet en ook alleen maar gaat over het geheime radiostation dat de beste happy metal draait! Kinderen voor Kinderen all over again, maar weer o zo fout en o zo lekker! Met een verslavende breakdown in de brug en een nog verslavender refrein. Terra Liberty klinkt met al zijn chaos en heavyness een tikje misplaatst en voelt ook niet zo lekker aan als voorgaande nummers. Freedom Call heeft al aardig wat goed kruit verschoten, en begint wat in herhaling te vallen. Neemt niet weg dat ook dit weer een erg goed nummer is, maar als er een dip in het album zit, is het deze wel.

Eternity klinkt nog steeds lekker episch en blijft de typische euforie erin houden, maar toch lijkt het alsof ik naar een andere band zit te luisteren. Een beetje buitenaards, als dat ergens op slaat. Niet helemaal de Freedom Call happy sfeer die we gewend zijn, maar toch meer een ander soort Freedom Call happyness. Vreemd, maar wel lekker! We worden nu meegenomen naar de wereld buiten deze wereld met Space Legends, waar de sfeer van het vorige nummer een soort brug naartoe vormde. Er zit een erg fijne toon in het refrein en in het tussenstuk maar voor de rest weinig bijzonders.

Doedelzakken in de intro van Power en Glory geven het startsein voor een laatste spetterende, met metaltrots gevulde finale. “The time has come for power and glory, and tonight for a happy metal party.” Weer een zin die de essentie van het hele nummer pakt. Tijd om niet meer na te denken over de complexiteit of betekenis achter een nummer, maar gewoon nog een biertje te pakken, je haar los te gooien, en te springen en dansen op deze happy metal party.

En dat wisten onze Duitse heren er ook echt wel van de maken! Dit album was echt een feestje, vol met vrijheid en blijheid dat alleen Freedom Call kan geven. Hef uw glas, en proost op uw metal warrior broeders er zusters, en moge u feesten tot we het land aan de andere kant van de regenboog bereiken! :)