Chariots Of The Gods - Ages Unsung

• BandChariots Of The Gods [CA]
• TitelAges Unsung
• Release datum16-09-2016
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Melodieuze deathmetal, Metalcore, Thrashmetal

Tracklist

01. Primordial Dawn
02. Tusk
03. Of Prometheus And The Sacred Flame
04. War of The Gods
05. As The Sky Falls
06. Resurrection
07. Through Darkness And Decay
08. Into Oblivion (ft. Pascal Jobin (The Agonist))
09. New World
10. Ages Unsung

Begin 2013 was collega Edwin wel te spreken over het debuutalbum Tides Of War van het Canadese Chariots Of The Gods. Hij stelt de band daar uitgebreid voor en deed een en ander uit de doeken over thematiek en muzikale insteek. Inmiddels is zojuist de opvolger Ages Unsung verschenen, en is er wel wat veranderd in de band line-up; maar eens horen hoe deze band ruim drie-en-half jaar ouder en wijzer voor de dag komt.

Chariots Of The Gods musiceert nog altijd op het snijvlak van de driehoek moderne thrash, metalcore en melodeath. Nadat het intro Primordial Dawn is weggestorven, maakt het vlotte en harde Tusk ondubbelzinnig duidelijk dat deze band met z'n muziek met twee poten stevig in de moderne tijd staat. In productioneel opzicht is niks aan het toeval over gelaten, en gekozen voor de ervaring van producer Chris Donaldson, die eerder werkte met bands als Cryptopsy, The Agonist, Beyond Creation, Neuraxis. Ages Unsung klinkt dan ook als de spreekwoordelijke klok: hard, eigentijds, in your face!

Wanneer dit dan ook nog gekoppeld is aan memorabele nummers, staat niets de aangename beluistering van Ages Unsung in de weg. Afwisselende nummers als As The Sky Falls, Resurrection en het aangenaam hakkende Into Oblivion laten horen dat de agressie nog altijd gekoppeld wordt aan een gezonde dosis melodie. Dat laatste krijgt nog meer gestalte door de aanwezigheid van cleane vocalen. Daarin ligt vooral het grootste verschil met het debuutalbum, waarop dit aspect volledig ontbrak. Ik vind de aanwezige vocale afwisseling persoonlijk wel een pre, en bijpassend bij de verschillende tempo's en sferen in de diverse nummers.

Daar waar de bijbehorende info en collega-besprekers de vergelijkingen horen in Trivium en Zweedse Gothenburg-bands (hetgeen ik overigens niet zal bestrijden), doet Chariots Of The Gods me meer dan eens denken aan Arch Enemy. Een frisse Arch Enemy wel te verstaan, niet de doelloos voortkabbelende band van de laatste paar jaar.

Hoewel deze muzieksoort al wel even aan metaalmoeheid onderhevig lijkt, vind ik Chariots Of The Gods relatief fris klinken. Niet dat de melodieuze thrash/death-mix nu opeens spannend of vernieuwend klinkt, maar de uitvoering van deze band weet me op een of andere manier wel te raken. De metal is rechttoe rechtaan, klinkt naturel, en rost op een gezonde manier de oorsmeer uit je gehoorgangen. Hedendaagse metal zoals het hoort.