My Propane - Don't tell your dad what we do around here
- My Propane [NL]
- Don't tell your dad what we do around here
- 2010
- Eigen beheer
Tracklist
01. Don't tell your dad what we do around here
02. Games we Play
03. Stand Tall
04. Let Go
My Propane is een mix van rauwe groove georienteerde rock met elektronica die herinneringen oproept aan eigenzinnige acts als (oude) Red Hot Chili Peppers, Jane's Addiction en Faith No More. Een combinatie van suggestieve teksten, een "in your face attitude" en rustige, intense momenten. De band is ontstaan in Londen, onder de naam "Drift and Provide", en had daar een sterke aanwezigheid in de rock scene waar ze een steeds bekendere act werden door een serie underground shows en door als headliner te hebben gestaan in een aantal bekendere zalen zoals The Barfly en Underworld. Na zich in Nederland te hebben gevestigd met een nieuwe naam en een aantal nieuwe bandleden, heeft de band in 2009 voornamelijk nieuw materiaal opgenomen in Duitsland en Italie. Momenteel is My Propane druk bezig om shows en exposure te vergaren binnen de Nederlandse en Duitse scene en richt zich op de release van het eerste My Propane album.
Als actuele wapenfeit is daar dan een EP met de onmogelijke titel Don't tell your dad what we do around here. Gelukkig stond het woord eigenzinnig al in de eerste zin van dit epistel. En om dit woord verder te vermijden moet ik maar alvast melden dat ook de muziek van dit gezelschap als zodanig te karakteriseren is. Op deze EP lijkt de band op twee gedachten te hinken. Enerzijds is daar in het titelnummer een lekker swingend, opzwepend nummer in de beste traditie van de jaren 90 metal/funk crossover. Dwingend in de coupletten, melodieus in het refrein, een dodelijke afwisseling. Sterk gitaarwerk, een groovy ritme en sfeervolle vocalen maken dit nummer helemaal af. Ook het navolgende Games we play kent een sterk meeslepend ritme en de nodige groove.
Een andere kant van de band leren we kennen in de meer elektronisch getinte passages en nummers van My Propane. In Games we play deden al meer electronische invloeden hun intrede. De EP eindigt met het statige Let Go, en in tegenstelling tot deze titel heb ik die behoefte om me te laten gaan helemaal niet. Hoewel ook in dit nummer het nodige frivole gitaarwerk de boventoon voert, doet dit nummer een stuk statischer, cleaner aan en nodigt niet echt uit tot swingen. Beide uitersten van de muziek, gestalte gevend in eerste en laatste nummer van de EP, lijken twee aspecten van het gedachtengoed van My Propane.
Ik denk dat juist de veelzijdigheid kenmerkend is voor een band als My Propane. Het lef om niet in een hokje te willen worden geplaatst en te doen waar je zin in hebt verdient mijns inziens alle respect, eenheidsworst is er al genoeg. Echt vernieuwend is het niet waar My Propane mee bezig is, die weg is al bewandeld door eerder genoemde voorbeelden. Maar het is een welkome verrassing om eens een band aan het werk te horen die lak heeft aan de hokjesgeest. Het is geen pop, geen rock, zeker geen metal, maar het swingt als de spreekwoordelijke tiet.