Sparzanza - Announcing The End

• BandSparzanza [SE]
• TitelAnnouncing The End
• Release datum27-10-2017
• LabelDespotz Records [SE]
• Genre Grunge, Hardrock, Stoner

Tracklist

01. Announcing The End
02. Damnation
03. Whatever Come May Be
04. Vindication
05. The Trigger
06. Breathe In The Fire
07. One Last Breath
08. To The one
09. The Dark Appeal
10. We Are Forever
11. Truth Is A Lie

Het Zweedse Sparzanza bestaat al sinds 1996, heeft dit jaar met Announcing The End al z'n achtste studio-album uit, maar blijkt hier nog nooit besproken. Hoe kan dat nou weer? zo vraag ik mij hardop af. Nou ja, dan zit er niks anders op dan de nieuweling maar zo snel mogelijk z'n welverdiende luisterbeurten te geven.

Ik heb inmiddels begrepen dat Sparzanza oorspronkelijk uit de stoner-hoek komt, dat is nog wel een beetje terug te horen. De muziek groovet lekker, bevat pakkende hooks, heeft een aangenaam zware, bij vlagen zelfs logge basis, maar kent ook zeer melodieuze momenten. Ik zou de muziek omschrijven als pakkende heavy rock, of melodieuze metal met een rauw randje.

Grappig genoeg doet de muziek me bij vlagen wel denken aan Metallica ten tijde van hun Load-albums, in de meest melodieuze nummers. Ook zo'n geval van: is het nou rock of metal, met een fraai samengaan van heavy spel en een pakkende insteek. Dat die twee aspecten elkaar niet in de weg hoeven zitten laat Sparzanza hier ook horen.

Met als nadrukkelijke uitzondering de zeikerige semi-ballad Whatever Come May Be kan ik met de meeste tracks op Announcing The End prima uit de voeten. Het titelnummer trekt de boel voortvarend op gang, waarna het genieten wordt voortgezet met aangenaam groovende nummers als Damnation, Vindication, The Trigger, To The One, The Dark Appeal, en ga zo maar door. Er zit een heerlijke drive in dit album, waardoor het makkelijk wegluistert. Nog ongenoemd is de heerlijke emotievolle zangstem met een rauw randje van Fredrik Weileby, die gemaakt lijkt voor dit soort muziek.

Ik verwacht niet dat Sparzanza opeens de wereld gaat veroveren met dit nieuwe album. Maar met zo veel pakkendheid moet een brede waardering er toch zeker in zitten. Wel ligt het gevaar van te veel melodie en een knieval voor de massa op de loer, met een neiging naar een iets te Amerikaans, glad geluid. Ik hoop niet dat dat de richting is waar deze band heen wil. Ik hoor ze liever wat rauwer rocken en grooven!