Loading...

Synastry - Dividing the Double Helix

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 26-04-2021

Tracklist

1. Dividing The Double Helix
2. Cryolife
3. Assembly Line Asylum

Er is moed voor nodig voor een band om zulke verschillende thrash, death en industriële invloeden te integreren in een pakkende maar gelaagde aanpak, zoals het Canadese Synastry dat doet. Elke metal-luisteraar verlangt iets anders en dus bestaat er voor elke smaak wel een band. Tot op zekere hoogte geïnspireerd door melodieuze, futuristische death / thrash, bindt Synastry aan deze invloeden een dreigende mid-tempo groove, atmosferische texturen en de onmiskenbare norse en volwassen vocalen van James Aniston. Geflankeerd door gitarist Paul Iverson en bassist Gary Vee, en ondersteund door de donderende Kay Kessler, is Synastry een verpletterende muur van goed doordachte en zorgvuldig geschreven metal. De teksten komen van Anistons impressie van de wereld en zijn ervaringen daarin, die zijn gelaagd met de gezamenlijke muziek waaraan alle bandleden bijdragen.

Oorspronkelijk begonnen in het begin van de jaren '00, veroverde de band uit Montreal de undergroundscene stormenderhand, klommen ze op in de Myspace-rangen, toerde door de regio's en brachten de EP Pallets Of My New World (2006) en twee langspelers - Blind Eyes Bleed (2008) en Our Memetic Imprints (2012) uit. Vervolgens ging de band tot vorig jaar on hold. De EP Civilization's Coma (2020) was een snoeiharde comeback midden in de wijdverspreide onzekerheid van COVID-tijden. Vier maanden later heeft de band ook al weer een opvolger paraat: Dividing the Double Helix. Net als een opkomende feniks blijft Synastry zichzelf opnieuw uitvinden.

Dividing The Double Helix bestaat uit drie nummers (bijna 13 minuten) die het best te omschrijven zijn als een snel groove-fest dat opnieuw fans zal aanspreken uit diverse subgenres. Verwacht zware groovende brutaliteit vanaf de eerste noot, die je uitnodigt om stevig met het hoofd mee te schudden. Old school bewegingen op moderne metal, zo mooi kan het zijn.

Titelnummer Dividing The Double Helix gaat over hoe er zo veel redenen kunnen zijn waarom we worden wat we zijn, en nooit zullen of kunnen weten wat we daadwerkelijk kunnen zijn of worden. Het onoplosbare raadsel van de dubbele helix. Het tweede nummer Cryolife gaat over het programmeren van jezelf via autosuggestie en de leegte die gepaard gaat met het bereiken van je doelen. De eindeloze sleur van werken om je doelen te bereiken zonder na te denken over wie je bent als persoon, is een gevaarlijk spel waarin je jezelf kunt verliezen. Afsluiter Assembly Line Asylum gaat over het proces van creatie en replicatie, en hoe iedereen verschillende versies van zichzelf kan maken om beter met een bepaalde situatie om te gaan.

Deze diepgewortelde menselijke vraagstukken worden vormgegeven in technisch vaardige metal, enorm strak gespeeld, en een min of meer mechanische aanpak. Groove speelt een voorname rol vanwege de pakkendheid, terwijl het atmosferische aspect kracht wordt bijgezet door sfeervol toetsenwerk. Ook de vaak hakkende ritmes varen daar wel bij. Er wordt uiteraard geen enkel wiel opnieuw uitgevonden, maar de samensmelting van diverse elementen uit verschillende substijlen is een hele interessante.

Paul Iverson - Gitaar

Gary Vee - Basgitaar

Kay Kessler - Drums

James Aniston - Zang