Nine Altars - The Eternal Penance

• BandNine Altars [GB]
• TitelThe Eternal Penance
• Release datum01-03-2023
• LabelChaos Control [GB], Good Mourning Records [GB]
• PromotorChaos Control [GB]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. The Eternal Penance
02. The Fragility Of Existence
03. Salvation Lost

Nine Altars is een van de (vele) bands van Kat Gillham (Uncoffined, Thronehammer, Winds Of Genocide). Deze band loopt al een poosje, en debuteert deze maand eindelijk met een drie tracks tellende EP: The Eternal Penance. Ter illustratie: de EP is al in de winter van '21 / '22 opgenomen.

Met Nine Altars doet Kat niet anders dan ik van haar bands gewend ben: zwelgen in traditionele en atmosferische doom metal. Vooral het lange titelnummer The Eternal Penance trekt met de speelduur van ruim dertien minuten de volle aandacht. Dankzij de galmende vocale voordracht moet ik ter vergelijking zelfs een beetje denken aan Thronehammer. Logisch: de cleane zang is de overeenkomst. Zeker aan het begin van The Fragility Of Existence (ook nog goed voor twaalf minuten) dringt die vergelijking zich aan me op. De zang ligt ook wel erg op de voorgrond.

Verschil is dat de muziek van 'die andere band' nog veel epischer is, hier gaat het wat meer om traditionele doom metal. Maar dan wel met net zo uitgesponnen tracks, het halve uur is voorbij voor ik er erg in heb. Nine Altars richt zich meer op de ouderwetse metal-uitvoering van de doom, waarbij bands als Candlemass, Solitude Aeturnus, Revelation, Pentagram, Trouble en Witchfinder General ongetwijfeld als leidraad hebben gediend.

Vooral Salvation Lost doet me bijvoorbeeld behoorlijk aan Candlemass denken. Ik denk mede vanwege de wat meer directe, uptempo aanpak. Daarentegen doet het atmosferische, meer ingetogen middenstuk me juist weer aan klassieke Black Sabbath denken. Ik denk zelfs dat deze laatste track - nota bene het kortste van de drie - mijn favoriet is.

Ik vind het echt geweldig dat er nog altijd hedendaagse bands zijn, zeker afkomstig uit zo'n traditionele, duistere metal-regio als Durham in het Noordoosten van Engeland (in de buurt van het mogelijk voor ons bekendere Newcastle - wat komt daar wel niet vandaan allemaal!), die zich met hart en ziel storten op de edele kunst van de doomende metal. Hoewel dit ruime halve uur aan traditionele epiek enorm genieten is, ben ik toch wel heel nieuwsgierig naar een langspeler van Nine Altars - of een optreden!