Loading...

Ars Nocturna - Nyarlathotep

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 27-01-2021

Tracklist

01. Broken
02. Apophis
03. Sancti Bestia
04. Ajattara
05. Terror
06. Akhenaten
07. Osiris
08. Sine Te

Ars Nocturna is een Russische extreme metalband met elementen van melodieuze death en vooral black metal. Opgericht in 2009 onder de naam Nocturne, maar sinds 2013 timmert de band aan de weg met hun huidige naam. Nyarlathotep is hun tweede volledige album, opvolger van Epsilon uit 2018. Acht nummers in 35 minuten belooft in elk geval weinig epiek, maar recht voor z'n raap beuken met relatief korte tracks.

Opener Broken begint met energieke riffs en een opgefokt tempo. Het death / black-geweld wordt echter heerlijk doorkliefd middels stiekeme, oosters aandoende gitaarmelodietjes. Een hele fraaie wisselwerking wat mij betreft. Sowieso vind ik dit nummer ritmisch sterk; de melodieuze groove naar het einde toe draagt daar aan bij. Apophis vervolgt in eerste instantie op blastsnelheid, maar ook dit nummer blijkt zich gelaagd te ontwikkelen. Ik denk al snel dat dat de kracht van Ars Nocturna is: het moeiteloos switchen in tempo's en grooves. Hoewel de bijpassende rauwe vocalen - screams, grunts - al onverstaanbaar lijken, vind ik het wel grappig dat diverse titels Engelstalig zijn, maar de teksten volledig in het Russisch.

Sancti Bestia is, in ieder geval in het begin, een langzamer nummer met de nadruk op trage, grindende doomachtige riffs. Wat een heerlijke dreiging straalt dit nummer uit! Afgewisseld met uiteraard de opgefokte zwartgeblakerde fragmenten (en opnieuw die pakkende melodietjes) maar ook een atmosferisch middenstuk, keert het nummer toch weer terug naar die openingsriff. Daarna doet Ajattara me even wat minder, deze klinkt een beetje als een plichtmatig melodeath-track. wat mij betreft het minste nummer van het album.

Daarna mag Terror er echter weer helemaal zijn. Opnieuw enorm atmosferisch met onheilspellende waarschuwingen, zo stel ik mij voor. In muzikaal opzicht noteer ik scherpe riffs, zwierige leads, een groovend-rollende bas en rete-strak drumwerk. Na de solo wordt het nummer nog beter. Een dreigende riff en overtuigende vocale uitvoering leiden de resterende minuten naar een climax die lijkt te eindigen met black metalintensiteit, maar in plaats daarvan kiest de band voor een melodieuze coda. Verrassend vind ik, en daarmee des te interessant.

Akhenaten overtuigt in al z'n heftigheid, maar zelfs dan vergeet Ars Nocturna niet om in korte fragmentjes te verrassen door middel van een muzikale kwinkslag - weer dat oosters klinkende toefje. Dat laatste wordt doorgetrokken met het intro van Osiris, waarin opnieuw die wisselwerking tussen nietsontziende black-blasts en verrassende gitaarlijntjes sterk wordt ingezet.

Nyarlathotep overtuigt van begin tot eind. Wie houdt van donkere death / black met lokale atmosferische insteek en een wat bredere - lees: niet in hokjes te stoppen - muzikale aanpak zit met Ars Nocturna helemaal gebakken!

Maxim Spassky - Vocals

Georgiy Voloshin - Guitars

Maxim Ermilov - Guitars

Sergey Gavrilyuk - Bass

Ivan Volkov - Drums