Beneath The Massacre - Fearmonger

• BandBeneath The Massacre [CA]
• TitelFearmonger
• Release datum28-02-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Deathcore, Technische deathmetal

Tracklist

01. Rise of the Fearmonger
02. Hidden in Plain Sight
03. Of Gods and Machines
04. Treacherous
05. Autonomous Mind
06. Return to Medusa
07. Bottom Feeders
08. Absurd Hero
09. Flickering Light
10. Tarnished Legacy

Beneath The Massacre is een Canadese band die is opgericht in 2004 en die tussen 2007 en 2012 drie full-lengths uitbracht, waarvan Incongruous het laatste wapenfeit was. Hierna trad de band nog enkele malen op, voordat een pauze werd ingelast. Pas sinds vorig jaar is er weer wat leven in de brouwerij te bespeuren, middels optredens en vooral: een nieuw album. Fearmonger gaat door waar de band acht jaar geleden gebleven is.

Het valt voor een leek niet mee om te omschrijven wat je hier (weer) allemaal te horen krijgt. De combinatie van eindeloos lijkende superblasts en extreme vingervlugheid op de gitaarhals vormt een lastig te nemen horde voor wie niet enigszins muzikaal technisch onderlegd is. Hoe knap het ook allemaal is, voor enige vorm van toegankelijkheid moet je niet bij Beneath The Massacre zijn, en eerlijk gezegd is dit ook niet mijn idee van ontspannen naar muziek luisteren.

Het is maar goed dat de tien korte nummers in een nietsontziend tempo op je af worden gevuurd, zelfs het halve uur dat Fearmonger duurt ervaar ik als een hele zit. Er gebeurt werkelijk zo veel in die korte tijd dat je als het ware oren tekort komt om het allemaal in je op te nemen. De moddervette productie zorgt er ook nog eens voor dat de muziek voorbij dendert, met net zo'n akelige precisie als de extreme metal zelf. Het is vooral het drumgeluid dat indruk maakt, niet alleen de hogeschooltechniek, maar ook de impact van het spetterende geluid. Ondanks dat ik er moeite mee heb om alles goed te volgen, raak ik gaandeweg het album toch voorzichtig enthousiast. Niet zozeer omdat de muziek an sich me nou zo aanspreekt, maar wel omdat ik het toch allemaal wel erg knap gedaan vind.

Ik koester de (korte) momenten dat heel even het gaspedaal wordt losgelaten (Autonomous Mind, Return To Medusa) zodat ik even kan proberen bij te komen. In combinatie met de break(down)s die dat oplevert heb ik toch wat stukjes houvast binnen de hypersnelle muziek. Dit is bijna het audio-equivalent van een stroboscoop, niet te volgen gewoon wat er af en toe voorbij komt. Waar komt het vandaan, hoe doen ze dat.

Wie niet vies is van een supertechnische geluidsmuur zal met Fearmonger wel aan z'n trekken komen. Ik kom voor mezelf tot de conclusie dat dit simpelweg mijn muziek niet is. Te druk, te veel, te overrompelend. Je zou er bijna overprikkeld van raken. Maar voor de liefhebbers van superstrakke technische death metal zal dit ongetwijfeld enorm genieten zijn.