Cygnus Atratus - The Empyrean Heaven

• BandCygnus Atratus [BE]
• TitelThe Empyrean Heaven
• Release datum09-02-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Heavy / power metal, Progrock / metal

Tracklist

01. Ritual
02. Solitude
03. Quanying
04. Oblivion
05. Cyborg
06. Sunrise
07. After All
08. Lady Of Stone
09. War (bonus track)

De Belgische band Cygnus is in 2015 opgericht door de voormalige Omega X leden gitarist Erik Callaerts en bassist Benny Vercammen, die daarnaast een gezamenlijk verleden hebben in tal van andere bands met een proggy metal-georiënteerde inslag. Wat later werden ook zanger Frank Vermeiren en drummer Tom Tuypen toegevoegd; in deze bezetting werd debuut-EP The First Hour in 2016 opgenomen.

Aansluitend begon het flink te rommelen in de line-up. Frank Vermeiren en Tom Tuypen vertrokken weer, waarna als drummer Kjell De Raes tot de band toetrad. Als trio werd vervolgens verder gewerkt aan materiaal voor een nieuw te verschijnen album. In eerste instantie werd ook een toetsenist gezocht (en gevonden) om de band aan te vullen; J.P. Kerkhofs voorzag in deze behoefte, maar deze is inmiddels al weer vervangen door Anke De Raes. Voor de positie op zang is voor de opnames van het album gekozen voor Marieke Bresseleers (nadat eerder Filip Lemmens de vacature even leek te gaan invullen) maar inmiddels is zangeres Iris L'Or toegetreden tot de bezetting.

Vanwege al deze beslommeringen is gekozen om de bandnaam enigszins aan te passen: Cygnus (zwaan) is Cygnus Atratus (zwarte zwaan) geworden. Ik kende de eerste EP nog niet, maar na beluistering van het album The Empyrean Heaven ben ik tot de conclusie gekomen dat deze naamswijziging ook op muzikaal vlak behoorlijk toepasselijk is gebleken. De muziek is namelijk vergeleken met voorheen wel wat donkerder geworden. De hints naar de 'blije' heavy metal uit de jaren '80 en '90 zijn wat naar de achtergrond verdreven ten faveure van donker-melodieuze accenten.

Melodie is denk ik wel het sleutelwoord voor de muziek van Cygnus Atratus. Belangrijke rollen zijn dan ook weggelegd voor de krachtige zang, de enorm sfeervolle toetsenpartijen, maar natuurlijk vooral het flitsende gitaarwerk van Erik Callaerts. Albumopener Rituals laat wat dat aangaat niets te raden over. Een wervelend begin, en naar me achteraf zal blijken, een van de sterkere nummers van het album. Het biedt een uitgekiende mix van klassieke heavy metal met licht-progressieve invloeden. Bij nadere beluistering blijkt ook pas goed hoe gedreven en groovend de ritmesectie op dreef is.

Een geheel andere kant horen we even later met Quanying. Voor de liefhebber ongetwijfeld een hoogtepunt in het oeuvre van de band, maar ik ben niet zo van dit soort ingetogen ballades. Het staat buiten kijf dat opnieuw de prestaties van zang en gitaar hier in de schijnwerpers staan. Het opzwepende Oblivion bevalt me al weer een stuk beter: prettig beukende melodieuze metal met een lekker stuwende bas en gevarieerd drumwerk, en een verrassende break. Cyborg is (net als bonustrack War) een nieuwe versie van een track die ook al op de EP stond, zodat je best goed kunt merken hoe deze zwarte zwaan in korte tijd gegroeid is.

In After All gaan de instrumentalisten helemaal los in het lange intro. Vanzelfsprekend is het gitaar-toetsen-duel van klassieke snit, maar daarom niet minder mooi; het nummer voltrekt zich verder als een authentiek progrock-nummer. Ook Lady Of Stone bevalt me daarna prima, met opnieuw aangename afwisseling tussen ingetogen virtuositeit en opzwepende metal met flitsende gitaarpartijen; alles gebracht in een verzorgde, goed doordachte opbouw.

Zowel compositorisch als qua uitvoering vind ik Cygnus Atratus een aangename band om naar te luisteren. Ik vind niet alle nummers op The Empyrean Heaven even sterk (het nog niet genoemde Solitude vind ik bijvoorbeeld wat vrijblijvend), maar de genoemde pluspunten hebben zeker de overhand, zodat onder de streep een alleszins genietbaar album overblijft. De band weet z'n sterke punten goed te benutten, en overtuigt daarin volledig. Binnen het proggy klassieke metal-genre is dit zeker niet het minste dat de lage landen te bieden hebben!