Dark Fortress - Spectres from the Old World

• BandDark Fortress [DE]
• TitelSpectres from the Old World
• Release datum28-02-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. Nascence (Intro)
02. Coalescence
03. The Spider in the Web
04. Spectres from the Old World
05. Pali Aike
06. Pazuzu
07. Isa
08. Pulling at Threads
09. In Deepest Time
10. Penrose Procession (Interlude)
11. Swan Song
12. Nox Irae

Met de Duitse black metalband Dark Fortress kwam ik pas in aanraking met hun zevende album Venereal Dawn in 2014. Een poosje terug kreeg ik een nieuwe promo voorgeschoteld van deze band; een nieuw album, met de titel Spectres From The Old World. Het eerste dat ik me afvroeg was: wat heb ik in de tussenliggende jaren gemist? Nou, niks dus.

De bandleden van Dark Fortress zijn ook druk met andere bands (zo kennen we gitarist Santura natuurlijk ook van Tryptikon en als veelgevraagd producer, is de Nederlandse toetsenist Job Bos druk met Satyricon en The Ruins of Beverast , en houdt ook zanger Morean er diverse projecten op na, onder anderen als klassiek componist) en hebben simpelweg niet altijd tijd voor deze band. Ik ben benieuwd of de band me opnieuw weer zo'n vol en rijk album zal voorschotelen als de voorganger was. Het korte antwoord daarop is: ja, natuurlijk!

De band gaat voortvarend van start - na intro Nascence - met Coalescence, een vlotte black metal-track. Snel, hard, maar voorzien van fraai melodieus gitaarwerk en atmosferisch ingezette toetsen op gepaste tijden is dit een lekker begin. The Spider In The Web beukt al wat minder hard, en laat juist meer finesse horen in de vorm van licht-dissonante gitaarleads en rustiger passages. Titelnummer Spectres From The Old World is dan weer van dik hout zaagt men planken, maar Dark Fortress zou Dark Fortress niet zijn wanneer niet toch op geniepige wijze wat subtiele verrassingen zijn ingebouwd.

Pali Aike is bijna een breek- of scharnierpunt van het album, want vanaf hier gaat het toch wel een beetje een andere kant op. Deze is traag, slepend, bevat wat bezwerende, chant-achtige elementen, en is stiekem best pakkend, dan wel toegankelijk. Ik vind het in z'n relatieve eenvoud een sterk nummer. Pazuzu begint met wat vertrouwd klinkende old school metal-geluiden, een beetje heavy metal-achtig. Best cool, zeker verrassend. Isa en Swan Song hebben gemeen dat ze de langste twee tracks van het album zijn, en wat mij betreft ook het meest atmosferisch. Ik vind het allebei heerlijke nummers, waarbij Isa uitermate aangename doom-trekjes vertoont, en Swan Song in vocaal opzicht veel te bieden heeft.

Daar tussendoor is Pulling At Threads weer lekker lomp, maar laat een verrassende zangstem en catchy brug horen. In Deepest Time is juist weer lekker dreigend, bij vlagen trager maar toch beukend, en met opnieuw die cleane zangstem die toch een beetje blijft verrassen. Nox Irae is na Swan Song de echte zwanenzang als slotstuk van het album; het is een beetje een klassiek outro, dat op gepaste wijze een sterk album afsluit.

Mijn conclusie had ik in het begin al weg gegeven: Spectres From The Old World is weer een veelzijdig album geworden, dat op breed gebied de black metal (en daar voorbij) verkent. Sterke composities, veel afwisseling, en een uitgekiende productie. Wat wil je als metalfan nou nog meer?