Loading...

Dauthuz - Cold

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 23-05-2021

Tracklist

01. The Evil Wicked Do
02. A New Dawn
03. The Dead
04. The Apocalypse
05. Cold
06. Hellborn
07. Gore
08. Termination
09. Crossfire

Dauthuz, afkomstig uit de Zaanstreek, volgen wij al vanaf het prille begin, niet voor niets speelde de band al snel na het ontstaan op de derde WingsOfDeath Presents-avond. Met het debuutalbum Destined For Death gooide de band hoge ogen, waarna de lat hoog werd gelegd voor de opvolger. Die liet even een paar jaar op zich wachten, maar die tijd werd goed besteed, dat durf ik al wel te beloven. Ondanks (opnieuw) wat wisselingen in de bezetting staat ook het nieuwe album Cold weer als een huis. Het was voor Dauthuz belangrijk gedurende het hele proces zelf een stevige vinger in de pap te houden. Het artwork is afkomstig van de in metal-kringen befaamde Italiaanse kunstenaar Roberto Toderico, en past hier echt enorm goed. Dat prachtige blauw is helemaal 'cold'.

Ondanks dat er weinig mis was met zanger Manoloxx, tilt de nieuwe brulboei Emiel de muziek toch wel naar een hoger niveau. Met zijn bruut- en smerigheid voegt hij nog net een extra laagje toe aan de toch al overrompelende death metal. Die gelaagdheid is een kenmerk van dit album, waarmee Dauthuz de standaard of norm van het old school death metal genre overstijgt. Gebleven zijn de groove en de stiekem de kop opstekende melodieuze insteek van het klassieke genre, maar Dauthuz voegt er op Cold zodanig hun eigen (hedendaagse) visie aan toe dat er daadwerkelijk een interessant totaalplaatje ontstaat. Ouderwetse viezigheid gecombineerd met een intelligente aanpak - daarbij hoort ook een moddervette eigentijdse productie - en dat mag ik wel.

Het album begint razendsnel, met The Evil Wicked Do en vooral A New Dawn wordt je werkelijk van de sokken geblazen door de voortrazende furie die Dauthuz heet. Die heerlijk gruizige old school sound glijdt bij mij verrukkelijk naar binnen. Maar vergis je niet: Dauthuz laat heel duidelijk horen wel degelijk een band van deze tijd te zijn. Er komen verrassende melodietjes voorbij, en er wordt kwistig gestrooid met tempowisselingen. Heel af en toe neigt de metal in de snelste gedeeltes naar zwartgeblakerd, beschouw het maar als een extra dimensie. Over snelheid gesproken: wanneer je daar voor gaat wil je Hellborn niet missen.

Gelukkig weet de band ook groove en middentempo regelmatig te vinden, er wordt echt nooit te lang in een enkel tempo doorgespeeld. The Dead begint met iets dat op een hoempa-ritme lijkt, verdomd pakkend, en toch ook heavy. Een wat aparte aanpak, en daarom interessant; gaandeweg het (sterk opgebouwde) nummer zit er nog een lekkere vertraging richting doom, zelfs bijna gothic in. Dat hier de donkere kant van het leven tekstueel wordt weergegeven lijkt me gezien de songtitels al wel duidelijk, waarbij de dood vanuit meerdere perspectieven wordt benaderd. Het einde, inherent aan het menselijk bestaan, is onvermijdelijk: zelf gekozen, ziekte, moord, oorlog, een ramp; het komt allemaal voorbij.

Zoals gezegd is afwisseling hier troef, geen enkel nummer krijgt de kans te vervelen. Natuurlijk zijn er stiekeme favorietjes. Titelnummer Cold beukt lekker weg, blijkt loodzwaar in de lagere tempo's, en laat verrassend pakkende passages horen. De laatste twee tracks van het album doen het voor mij helemaal. Die typische old school swedeath-groove van Termination laat me lekken als een verliefd pubergrietje, waarna het ruim zeven minuten durende slotakkoord Crossfire het plaatje letterlijk helemaal afmaakt. Hoe cool is dat lange, grimmige middenstuk ten opzichte van het omringende geweld. Dat is nou een eigen smoel tonen!

U begrijpt het inmiddels: Dauthuz heeft met Cold opnieuw indruk op mij gemaakt. Sterker nog, ik vind dit nieuwe album toch echt nog een slagje sterker dan Destined For Death. Natuurlijk was dat ook de bedoeling, ik wil bij deze bevestigen dat dat zonder enige twijfel gelukt is. Volgende stap: weer optreden! Die tijd lijkt er toch echt weer aan te komen.

Emiel - Zang

Dennis Jak - Gitaar

Hans Bijland - Gitaar

Tim Roeper - Bas

Bas Polder - Drums