Deathspell Omega - The Long Defeat

• BandDeathspell Omega [FR]
• TitelThe Long Defeat
• Release datum23-03-2022
• LabelNorma Evangelium Diaboli [FR]
• PromotorSuspicious Activities PR [US]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Enantiodromia
02. Eadem, Sed Aliter
03. The Long Defeat
04. Sie Sind Gerichtet!
05. Our Life Is Your Death

The Long Defeat heeft op zeer gedoseerde wijze zijn rondjes gedraaid. Het vervelende bij Deathspell Omega begint hem te zitten aan de grote gelijkenissen met voorgaande platen waardoor mijn enthousiasme een beetje getemperd is als er weer nieuw materiaal voorhanden is. First World problems zeg maar. Luxeprobleem.

De mysterieuze band uit het Franse begint als een soort AC/DC keer op keer hetzelfde album te presenteren. De verrassing is er wel vanaf als je bij de eerste akkoorden weer diezelfde dissonantjes in datzelfde overbekende geluid hoort. Het voert desalniettemin veel en veel te ver om het daarom maar af te schrijven, want op het moment dat je er toch even voor gaat zitten, komen de prachtige nuances dan toch binnen als een baksteen.

Het kale sobere geluid van The Furnaces Of Palingnesis (en Paracletus) is ingeruild voor wat meer aangekleed geluid waarin weer (nog) meer ruimte is voor onheilspellende bombast. Het is allemaal voorzichtig en zeer gedoseerd maar om die reden wellicht extra effectief. Ook glijden de composities op wat gemakkelijkere ritmes in de richting van de inktzwarte afgrond die vanzelfsprekend gehuldigd wordt. The Long Defeat baadt in een serene doch licht depressieve sfeer wat bij mij het verlangen naar de herfst en winter doet groeien. Explosieve passages zijn er wel, maar die zijn net als de rest op strategische plaatsen opgesteld.

Verder zijn er gastbijdragen te ontdekken van Mortuus (Marduk/Funeral Mist) en M. (Mgla) en dat gedijt allemaal erg goed binnen de ernstig vervuilde Deathspell Omega contexten. De band klinkt nog steeds onheilspellend en is ook nog steeds technisch superieur aan vele andere acts. Dan ligt de focus op agressie en dit keer ligt het wat meer op introspectie maar het blijft desondanks dapper vasthouden aan de bekende koers die ooit met Kenose is ingezet. Zo overdonderend als toen zal het wel nooit meer worden, maar het is is nog steeds uitermate geschikt om de oren van tijd tot tijd mee te geselen.