Der Weg Einer Freiheit - Innern

• BandDer Weg Einer Freiheit [DE]
• TitelInnern
• Release datum12-09-2025
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Melodieuze/ Symfonische black metal, Postrock / metal

Tracklist

01. Marter
02. Xibalba
03. Eos
04. Fragment
05. Finisterre III
06. Forlorn

Ofschoon het gezelschap al een behoorlijk oeuvre heeft kunnen opbouwen, heb ik tot voor kort nog nimmer iets gehoord van Der Weg Einer Freiheit. Innern heet het album en als ik kijk naar de vormgeving en de titels had ik eerst het idee dat ik te maken had met een doom-orkest. De promo presenteerde het toch echt als black metal. En dat is het dan ook. Zij het dat deze Duitsers zich niet in hokjes laten stoppen.

Want de verstilde, meeslepende akkoorden die als rode draden door de omvangrijke composities kronkelen, geven er wel degelijk een neerslachtige doomtint aan. Als Marter het tranendal opent, is al snel duidelijk uit welke ketels de soep gehaald wordt. De van Katatonia geleende akkoorden die van ver weg lijken te komen, werken onder luide drumroffels naar de eerste uitbarstingen toe. Daarmee wordt de combinatie van black metal met postgeluiden en Zweedse doom direct duidelijk. Het is vooral het vlotte karakter dat de band onderscheidt van andere postgebruikers.

Ook Xibalba is uiterst intens en overweldigend. Der Weg Einer Freiheit weet echt goed gebruik te maken van stemmingswisselingen die dankzij de organische productie uiterst goed voor het bleke daglicht komen. De verstopte toetsaccenten zorgen voor extra drama. Het is hier ook dat ikzelf het idee krijg met een eigenwijze band te maken te hebben. De invloeden zijn duidelijk maar niet zo duidelijk dat ik direct andere namen oplepel die uit het zelfde hout gesneden zijn.

De muzikanten Der Weg Einer Freiheit lijken meesters te zijn in het opzetten van soepele overgangen. Het sfeervolle intro van Eos vloeit naadloos over in een brute zwartmetalen eruptie die vervolgens bezwerend dichtgezongen wordt met naargeestige declamaties alvorens de traditionele screams ingezet worden. De echo-effecten zijn angstaanjagend en vormen een schril contrast met het melancholische raamwerk dat de band juist in de vorige nummers opzette. Toch past het puzzelstukje naadloos in het overige spul.

Met het navolgende Fragment wordt een wat meer ingetogen kaart getrokken. Hier krijgt de postrock-kant de overhand. Met voorzichtig gebrachte galmzang wordt een introspectieve reis aangeboord. Dat er dan nog een flinke versnelling ingezet wordt, is dan nauwelijks opgemerkt.

Via het kalme intermezzo Finisterre III wordt je langzaam naar het slotstuk Forlorn geleid. Het is een eclectische compositie geworden die al het gehoorde nog eens samenvat. Ondanks de brute uitspattingen kent ook dit nummer een ingetogen karakter. Daarmee is het album met zijn drie kwartier nog vrij compact te noemen. Zo zie je maar dat het helemaal niet nodig is om dergelijke sfeerschetsen tot in het oneindige te laten voortduren al is het wel fijn dat alles in al zijn uitgesponnenheid naar voren mag komen.

Der Weg Einer Freiheit laat horen hoe je verschillende paletten binnen het zwartgeblakerde genre vloeiend in elkaar over kunt laten lopen zonder het overkoepelende geheel te verliezen. Innern is qua sfeer een heerlijk introspectieve plaat die gedurende de trip door een intens droomlandschap wel wat hobbels op het pad gooit maar die hobbels nooit de droomwereld laat verwoesten. Voor wie van intens en sfeervol houdt, is Innern een stevige aanrader.