Egonaut - The Omega

• BandEgonaut [SE]
• TitelThe Omega
• Release datum03-11-2017
• LabelMighty Music [DK]
• Genre Doommetal, Hardrock, Stoner

Tracklist

01. Initium
02. Alienati
03. Offerings
04. The Abdication
05. The Plegde
06. Into the Eye
07. Awakenings
08. Totentanz
09. Deathsworn
10. Revelations

The Omega, allesomvattend, dat is een pretentieuze naam voor een album. Toch is het hier wel een vlag die de lading behoorlijk dekt. Dit vierde album van de Zweedse band Egonaut (actief sinds 2006) is dan weliswaar niet alles- maar wel veelomvattend. Ik kende Egonaut nog niet, maar de kennismaking met deze mix van stijlen zal me prima blijken te smaken.

Albumopener Initium klinkt me in de oren als een bastaardkind van Dio (de zang), Deep Purple (het Hammondorgel en de progrock-trekjes) en Ghost (de verslavende drive en pakkendheid). Daarmee heb ik direct drie belangrijke peilers van de muziek van Egonaut te pakken denk ik. De klasse van deze band is juist dat er doorheen verschillende genres gemusiceerd wordt, waardoor het lastig is er een labeltje op te plakken. De band waar ik eigenlijk nog het meest aan moet denken is Krux, die een zelfde soort mix van psychedelica, groove en de zwaarmoedigheid van doom liet horen, en in de vorm van Mats Leven ook in het bezit was van een kenmerkende zanger.

Het is me een raadsel waar Egonaut zich de laatste jaren verstopt heeft, want nummers als Initium, Offerings, The Pledge, Awakenings en als allerlaatste knaller Revelations komen verdo(o)md lekker binnen! Zou deze ommezwaai dan alleen op het conto van de nieuweling - zanger Emil Kyrk - geschreven kunnen worden? Ok, zijn zang is een belangrijk element binnen het totaalplaatje; betekent dat dan meteen dat Egonaut nu definitief z'n stijl gevonden geeft, na jarenlang zwalken? Het lijkt er verdacht veel op.

Wat mij betreft mag Egonaut wel op deze stijl voortborduren. Deze krachtige, epische, bij vlagen zelfs bombastische doomrock spreekt me echt enorm aan! Dit is met recht heavy rock of metal, hoe je het ook wil noemen. Sterke riffs, een logge basis, frivool toetsenspel en een excellerende zanger; welke rechtgeaarde rock of metalfan kan dit nou negeren? Vette aanrader dus!