Loading...

Entombed - DCLXVI to Ride, Shoot Straight and Speak the Truth!

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 31-07-2022

Tracklist

01. To Ride, Shoot Straight and Speak the Truth!
02. Like This with the Devil
03. Lights Out
04. Wound
05. They
06. Somewhat Peculiar
07. DCLXVI
08. Parasight
09. Damn Deal Done
10. Put Me Out
11. Just as Sad
12. Boats
13. Uffe's Horrorshow
14. Wreckage

Opgericht in 1987 onder de naam Nihilist, evolueerde Entombed snel van de jeugdige oorsprong van het tape-trading-circuit en asociale capriolen naar een van de vaandeldragers van de Scandinavische death metal. Opmerkelijk vanwege zijn atmosfeer van morbide angst, de combinatie van woeste finesse en hondsdolle brutaliteit en - misschien het belangrijkste - zijn karakteristieke, kettingzaag gitaargeluid, het downtuned geluid van de ultieme Boss HM-2 death metal; in combinatie met een eveneens misbruikte Boss DS-1.

Voor mij is de band een soort van jeugdsentiment - niet letterlijk natuurlijk - met het titelnummer van debuutalbum Left Hand Path (1990) als 'alll time favorite'. Daarna kwam Entombed met misschien wel hun beste album Clandestine (1991), een hoogtepunt in de geschiedenis van de prille death metal. Na met deze twee albums mede een standaard te hebben gezet voor het typische Swedeath-geluid gooide de band het over een iets andere boeg. Vanaf Wolverine Blues (1993) werd de muziek death 'n' roll genoemd, en verschoof de stijl van pure death metal naar een veel groovender geluid, dat verrukkelijk aanschuurt tegen heavy rock en stoner.

Over de verdere historie van Entombed ga ik het hier niet hebben, al vind ik het gewoon wel leuk om over deze band te schrijven. Een aanleiding heb ik gelukkig ook aangereikt gekregen: het Zweedse Threeman Recordings heeft zich liefdevol gestort op het her-uitbrengen van (ouder) Entombed-materiaal. Daarbij is nu de band's vierde album DCLXVI To Ride, Shoot Straight And Speak The Truth! uit 1997 aan de beurt. En inderdaad, dat is precies 25 jaar na het origineel. Uiteraard niet zomaar een heruitgave dus, deze nieuwe versie is opnieuw gemasterd, en bevat de verpakking zoals die band die oorspronkelijk ooit bedoeld heeft.

Wat boven alles staat voor mij is de hele sfeer die ook dit album van Entombed uitstraalt: wij doen lekker waar we zelf zin in hebben, en verder schijt aan alles. De band had na Wolverine Blues blijkbaar even moeite met het vinden van inspiratie of een insteek voor een nieuw album, want er zit vier jaar tussen beide platen. Het verfrissende van de voorganger heeft deze plaat niet, maar het is wel een stijl van musiceren die mij enorm aanspreekt. Het herkenbaar smerige van Entombed is altijd herkenbaar, en hun groovende muziek nodigt uit tot meedoen. De afzonderlijke tracks zijn lekker compact - tot bijna punk-achtig kort - maar door de hoeveelheid blijven ze niet altijd hangen.

Nummers die wel beklijven zijn bijvoorbeeld de heerlijk groovende opener en titelnummer To Ride, Shoot Straight and Speak the Truth!, Lights Out, het onheilspellende maar wederom lomp groovende They, het stevig stampende Damn Deal Done, het bluesy Boats en de toepasselijk getitelde afsluiter Wreckage, waarop de band werkelijk helemaal op old school wijze los gaat. Als 'oude' Entombed-fan juich ik toe dat het materiaal van de band uit de jaren '90 in goede kwaliteit beschikbaar blijft. Met het jammerlijke heengaan van schreeuwerd Petrov zal Entombed sowieso nooit meer hetzelfde zijn, elk oprecht eerbetoon is dus welkom.

Uffe Cederlund - Guitar

Jörgen Sandström - Bass

L-G Petrov - Vocals

Alex Hellid - Guitar

Nicke Andersson - Drums