Loading...

Ernia - How To Deal With Life And Fail

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 29-08-2022

Tracklist

01. Farewell, Sputnik
02. Q
03. Room Full of Paper Cranes
04. Frustration Theory
05. The Deer Chaser
06. Helium-3
07. Dharma
08. New Aesop's Fables
09. A Mute Florist
10. 2-D
11. This Life Is Rotten History
12. The O'Neill Cylinder
13. Ikigai

Met twee leden van Wormed in hun line-up is de Spaanse grindcore-band Ernia erin geslaagd het geluid op hun tweede album te perfectioneren dat zowel verfrissend als meeslepend is. De muziek is net zo kleurrijk als hun artwork, vol met ingewikkelde stukjes en waarbij elk nummer iets anders biedt zonder de kerngeluid te verlaten. Er is hier veel om je in te verdiepen en elke luisterbeurt verrijkt je begrip van hun heerlijk spastische muziek alleen maar. Ik kende de band nog niet, maar zoals zo vaak heeft Transcending Obscurity een dergelijk underground pareltje weer ergens opgediept.

In die zin is How To Deal With Life And Fail bijna een technisch album, met het verschil dat hun momentum onverminderd blijft terwijl ze zoveel naar je overgeven, en omdat het zo divers is, wordt het alleen maar een uiterst fascinerende ervaring die uiterst zeldzaam is in een genre dat grotendeels bekend om zijn eendimensionale louterende expressie. De band benadert grindcore op z'n eigen manier, die niet vanzelfsprekend de goedkeuring van puristen zal gaan krijgen.

De composities zijn onverwacht gestructureerd, maar wel boordevol onvoorspelbare wendingen, tempo- en sfeerwisselingen, opbouw en breakdowns. Het lijkt nooit een hele inspanning om er doorheen te komen, omdat de muziek opmerkelijk lekker loopt, en bij vlagen zelfs verdomd pakkende momenten kent. Ernia heeft inderdaad een retestrak album gemaakt dat veel te bieden heeft en toch zijn energie, levendigheid en natuurlijk de schedelversplinterende intensiteit behoudt die essentieel is voor deze stijl. Uiteraard duren de tracks maximaal zo'n twee-en-halve minuut, al zijn er ook een aantal onder de twee minuten.

Farewell, Sputnik opent de boel op een lekker chaotische manier. Smerige gitaren, meedogenloze dubbele basdrums en intens geschreeuw zetten de toon. Q kiest voor de huilende feedback en een langzaam drum / vocaal intro voordat het tot leven komt met een hectische aanval van hoekige gitaren en een bot ratelende bas. Het is intenser dan het vorige nummer, omdat het er in slaagt een behoorlijke groove te behouden tijdens de wilde en losgeslagen muzikale aanval. Een nummer als Room Full Of Paper Cranes laat zeker in het begin juist meer de hardcore-kant van deze muziek horen. Frustration Theory is in eerste instantie een aanzienlijk langzamer nummer, dar net voor de helft ervan helemaal los gaat.

De daaropvolgende nummers houden de vaart er lekker in, tot New Aesops Fables het grind-momentum om zeep helpt. Ondanks een muur van meedogenloze drums en dissonante gitaren, gaat de bijna 'gesproken' zang geheel z'n eigen gang; best verrassend eigenlijk. 2-D is aanvankelijk een langzaam en log beest, maar kan uiteindelijk weer niet zonder chaos en bruutheid.

En over dissonant gesproken: afsluiter Ikigai (Japans voor: reden om te leven) duurt maar liefst zes minuten. Traag, sludgy, voorzien van wanhopig klinkende zang zou dit met recht een slotakkoord kunnen zijn. De depressiviteit straalt er van af. Uiteraard ga ik het verloop van dit nummer niet verklappen, om de verrassing voor de luisteraar weg te kapen. Al met al laat Ernia goed horen dat grindcore niet altijd hetzelfde hoeft te zijn. Interessant album!

Omar I. Sanchez - Vocals

Gabrial Valcazar - Drums, bass

Daniel Espinosa - Guitar

Daniel Valcazar - Guitar