Evoken - Mendacium

• BandEvoken [US]
• TitelMendacium
• Release datum17-10-2025
• LabelProfound Lore Records [CA]
• PromotorEarsplit PR [US]
• Genre Doomdeath, Doommetal

Tracklist

01. Matins
02. Lauds
03. Prime
04. Terce
05. Sext
06. None
07. Vesper
08. Compline

Evoken doet wat het moet doen. Met Mendacium is het andermaal zwelgen in diepe gevoelens van melancholie, verdriet en depressie geblazen. Dan gaat het natuurlijk over het vervaardigen van doom/death-onthullingen in traditionele zin. Zij het dat Evoken soms aanleunt tegen dat extreem trage en drassige dat we later 'funeral doom' zijn gaan noemen. Toch weet Evoken het nog relatief toegankelijk te houden.

Het extraatje dit keer is dat zoals het de begindagen van het Amerikaanse treurwilgenorkest betaamt, het grootse en sacrale dat de band zo goed beheerste, weer wat meer naar voren is getreden. Dat past ook goed bij het tekstuele concept achter het album. Dat zet ons in de gedachtewereld van een monnik die in de veertiende e eeuw in een kamer van een klooster leefde waar hij vanwege ziekte niet uit kon. Dit vertaalt zich naar de getijdenstructuur van de indeling van een dag in een klooster. De uitkomst laat zich raden. Twijfel, gekte, hallucinaties, introspecties enzovoorts. Het vormt een passend decor van een claustrofobisch opgetuigd klankenpalet dat in de verte herinnert aan Six Voices Inside van Faidra. Geen idee of er een bewuste invloed is, maar ik vind het wel interessant dat een vergelijkbaar concept ook een gelijksoortig gevoel oproept.

Afwisselend zijn de versnellingen die af en toe door de verstikkende grondbeginselen heen proberen te dringen. Het pastorale wordt mijns inziens daarmee wel wat bruut onderbroken maar het draagt bij aan de nakende waanzin. Ik hoop alleen niet dat dit bedoeld is om de skateboard-jeugd met veel te wijde broeken met kettinkjes waar portemonneetjes aan vast zitten te interesseren in de wereld van de doom.

Met ijle lead-gitaren en voorzichtige synths drapeert Evoken een gothische sluier over het geheel waardoor de eenentwintigste eeuw ver weg lijken te zijn. De geoefende luisteraar leest en weet dat dit veel beproefde methoden zijn die op zijn zachtst zorgen voor herkenbaarheid van het genre. Dat geldt ook voor de gesproken passages waarvan een bezwerende werking uitgaat. Tegelijkertijd merk ik dat ik een ruim een uur lang ben meegesleept in de misère die tentoon gespreid wordt. Daarmee vind ik hem weer beter dan Hypnagogia uit 2018.

Binnen de muren van mijn tombe is Mendacium na Paradise Lost's Ascension de meest gedraaide plaat van 2025. Daar staat tegenover dat de laatste twee maanden nog wat spul onder mijn aandacht is gebracht dat ook wel wat vaker gedraaid gaat worden, maar toch. Voor liefhebbers van doom/death moet dit toch koren op de molen zijn.