Loading...

F.K.Ü. - 1981

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 04-01-2018

Tracklist

01. 1981
02. Nightmares in a Damaged Brain
03. Hell Night
04. Corpse Mania
05. Friday the 13th Part 2
06. The Burning
07. The Funhouse
08. The House by the Cemetery
09. Burial Ground
10. The Prowler
11. The Beyond
12. Halloween II
13. Night School
14. Ms 45
15. Evil Dead (death cover)(Bonus Track)

De Zweedse onderbroekenlol-thrashers van Freddy Krueger’s Ünderwear zijn al lang geen onbekenden meer in de scene. Al bijna twintig jaar maken ze de wereld onveilig met hun op klassieke horror-films geïnspireerde, opgefokte thrash metal. Tot nu toe verschenen vier albums, waarvan 4: Rise Of The Mosh Mongers in 2013 het laatste was. Vier-en-half jaar later is er dan een opvolger: 1981.

Die albumtitel laat zich binnen de context van F.K.Ü. eenvoudig verklaren: 1981 was namelijk een gouden jaar voor de klassieke 'slasher' horrorfilm-liefhebber, getuige titels als The Evil Dead, Friday The 13th Part 2, The House By The Cemetery, Halloween II, An American Werewolf In London, The Howling, Omen III: The Final Conflict en Eyes Of A Stranger. Andere, minder bekende titels haalt de band zelf aan in hun nummers: The Burning, The Prowler, The Burning Ground, Hell Night en ga zo maar door. Hoe dan ook een lijstje dat op het lijf geschreven is van deze band om eens lekker muzikaal te gaan griezelen.

Inclusief de Death cover Evil Dead als bonus worden er in ruim 38 minuten vijftien nummers doorheen gerost. Snel sneller snelst blijft het motto voor F.K.Ü. als Slayer (Friday the 13th Part 2, de laatste minuut van The House by the Cemetery) of Nuclear Assault in hun beste dagen. Getooid met een bijbehorende old school productie klinkt deze band dan ook verdomd authentiek. Bands als S.O.D., Exodus en Overkill zijn als vergelijking nooit ver weg, net zo goed als de generatiegenoten van pak 'm beet Gama Bomb, Dr. Living Dead!, Municipal Waste of Iron Reagan.

Inderdaad, weinig origineels te vinden bij F.K.Ü. Evengoed glijdt hun horror-thrash mij verrassend gemakkelijk de gehoorgangen in. Het feest der herkenning smaakt mij wel; daarnaast is dit natuurlijk ook gewoon een retestrakke band die heel goed weet wat het wil. Op de uitvoering valt dan ook niks aan te merken wat mij betreft. Gewoon opnieuw genieten dus van deze pretentieloze party-thrash!

Patrik Sporrong "Pat Splat" - Bas, zang

Peter Lans "Pete Stooahl" - Gitaar, zang

Lawrence Mackrory "Larry Lethal" - Zang

Emil Berglin "Unspeakable Emp" - Drums