Façade - The Eternal Dance

• BandFaçade [NL]
• TitelThe Eternal Dance
• Release datum29-11-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Doommetal, Postrock / metal

Tracklist

01. Unmade
02. Mask
03. Ego
04. Death
05. Moksha

In 2017 was ik zeer te spreken over debuutalbum Loathe van het Zuid-Hollandse Façade. Geheel in de Nederlandse doom-death-traditie leverde de band een sterk album af, schreef ik toen. Inmiddels ruim twee-en-half jaar verder heeft de band de opvolger uitgebracht, en uiteraard keek ik daar naar uit. The Eternal Dance is opnieuw in eigen beheer verschenen, een lot dat nou eenmaal verbonden lijkt aan doombands van eigen bodem.

The Eternal Dance is een conceptalbum over cycli. Op de cover staat de hindoe-godin Kali, die in de mythologie zowel een moedergodin is als een brenger van vernietiging. De albumtitel werd geïnspireerd door het idee dat ons leven, onze ideeën en alle dingen die ons omringen slechts kleine bewegingen zijn in een grotere beweging: een nooit eindigende dans die het universum is. Eén beweging eindigt, maar een nieuwe volgt om de dans voort te zetten. Eén leven eindigt, maar een nieuw leven wordt geboren.

Elk nummer op het album vertegenwoordigt een fase in die cyclus, zowel tekstueel als muzikaal. Het begint zwaar en energiek en gaat geleidelijk over in een tragere, slepende atmosfeer. Album-afsluiter Moksha - het Sanskriet voor bevrijding en vrijheid - vertegenwoordigt de bevrijding uit deze cyclus van dood en wedergeboorte en bevat gesproken woorden van de twintigste-eeuwse zen-filosoof Alan Watts, ontleend aan een lezing over zijn gedachten over de dood.

Bijpassend bij de thematiek vind ik de muziek van Façade tegenwoordig een stuk minder raakvlakken hebben met de oorspronkelijke death-doom van de band. Vooral post-invloeden maken een voornaam bestanddeel uit van het bandgeluid anno 2019/2020, als ook wat psychedelische elementen. De lange tracks overtuigen stuk voor stuk dankzij een gedegen spanningsopbouw, met dynamiek als sterkste wapen. Waaierende riffs, melodieuze leads, een subtiel ingerichte ritmesectie, en een zich met de sfeer meebewegende grunt; dat vormt de basis van de zeer meeslepende muziek. Ik vind de atmosfeer vaak behoorlijk kalmerend, iets dat je misschien niet helemaal zou verwachten bij deze band. Na beluistering van Unmade ben ik in elk geval behoorlijk verrast, en pauzeer even voor ik weer verder ga.

Gelukkig is zo af en toe ook te horen dat de band wel degelijk nog lekker heavy uit de hoek kan komen. Het dreunende aspect van Ego maakt dat ondubbelzinnig duidelijk, al horen we net zo goed ook de andere genoemde elementen voorbij komen. Ach, welk nummer je ook beluistert van The Eternal Dance; na van de eerste verbazing bekomen te zijn wil je niks liever meer dan verder luisteren, en blijf je voorlopig nog wel nieuwe dingetjes horen. Daarnaast is het natuurlijk heerlijk om je mee te laten voeren op de beheerst zware, subtiel donkere klanken. Ik vind het verhalende karakter en de thematiek goed terug te horen in de muziek. Het is gewoon bijna een uur genieten van deze sterke plaat van eigen bodem. Er wordt gemusiceerd op een niveau dat je in dit genre in Nederland bijna niet tegenkomt.