Flying Circus - Seasons 25

• BandFlying Circus [DE]
• TitelSeasons 25
• Release datum16-09-2022
• LabelFastball Music [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Hardrock, Progrock / metal

Tracklist

Disc 1:
01. The Jewel City (Seasons 25 Version)
02. Footprints In The Sand (Seasons 25 Version)
03. In All Ways And Always (Seasons 25 Version)
04. Follow The Empress (Seasons 25 Version)
05. Seasons (Acoustic Version)
06. Antigone's Lament And Triumph (Seasons 25 Version)
07. Let It Be Gone (Seasons 25 Version)
08. Interior Monologue (Seasons 25 Version)
09. Evening Solace (Seasons 25 Version)
10. Supersonic Man (Seasons 25 Version)
11. Never Again (Seasons 25 Version)
12. The Jewel City (Reprise)
Disc 2:
01. The Jewel City (Remastered)
02. Footprints In The Sand (Remastered)
03. In All Ways And Always (Remastered)
04. Follow The Empress (Remastered)
05. Seasons (Remastered)
06. Antigone's Lament And Triumph
07. Let It Be Gone (Remastered)
08. Interior Monologue (Remastered)
09. Evening Solace (Remastered)
10. Supersonic Man (Remastered)
11. Never Again (Remastered)
12. The Jewel City (Reprise) (Remastered)

Seasons is een oud album. Met hun debuut in 1997 werd de Duitse band Flying Circus uit Grevenbroich (ergens tussen Düsseldorf en Keulen) meteen een geheime tip voor de liefhebber van klassieke rock tussen hardrock en progressieve rock. Enthousiaste recensies stroomden binnen uit alle hoeken van de wereld, en dat is niet veranderd met de zeven extra releases die de band tot nu toe op zak heeft. Zowel de uitstekende recensies als de status van de band - tot vorig jaar, toen het Best Of-album van de band plotseling op nummer 14 stond in de Duitse albumcharts voor metal en rock, en een tijdje in de hitlijst bleef staan: maar liefst tien weken. Sindsdien heeft de band aanzienlijk meer media-aandacht gekregen, en dus besloot het vijftal om de geschiedenis van Flying Circus terug te spoelen voor alle nieuwkomers, en om de twaalf oorspronkelijke tracks van Seasons volledig opnieuw op te nemen voor de vijfentwintigste verjaardag van het album.

En in dit proces nam de band alle vrijheden: in plaats van alleen de arrangementen aan te passen aan de huidige Flying Circus-bezetting en -instrumentatie, behandelden de vijf muzikanten de eerste nummers alsof het nieuwe muzikale ideeën waren die nog volledig moesten worden ontwikkeld. Sommige nummers zijn nu in een andere toonsoort en / of hebben nieuwe delen toegevoegd en andere weggelaten. De meeste stukken werden aangescherpt of zelfs (in het geval van de ballad Follow The Empress) zag de zanger veranderen (drummer Ande Roderigo in plaats van leadzanger Michael Dorp).

Het resultaat van dit opwindende experiment presenteert de vijf muzikanten hoorbaar gerijpt en elk individueel als een virtuoos in zijn respectievelijke vak, terwijl alle twaalf stukken ongelooflijk fris klinken - niet alleen vanwege de krachtige, eigentijdse productie, maar vooral vanwege het aanstekelijke speelplezier dat één ding volkomen duidelijk maakt: Seasons 25 is een nieuw album. Alleen al het apart verkrijgbare, elegante digipack van de nieuwe opname toont dit op meer dan indrukwekkende wijze aan. Bovendien geeft een dubbel-CD-pakket (zoals mijn fysieke promo-exemplaar, waarvoor hulde!) met een complete remaster van de originele opnamen uit 1997 als bonusschijf iedereen de mogelijkheid om een ​​directe vergelijking te maken tussen toen en nu. De meeste tracks zijn wat korter en vooral compacter geworden, en dat doet ze goed!

Ik was sowieso aangenaam verrast toen ik de eerste paar nummers van Seasons eenmaal had gehoord. Ik maakte begin 2020 kennis met Flying Circus, en was toen niet heel erg onder de indruk van het album 1968. The Jewel City moet het hebben van een lekkere old school vibe en spetterend gitaarwerk,echt een sterke binnenkomer. Footprints In The Sand overtuigt me direct met Deep Purple-achtig toetsenwerk - inderdaad, het Hammond-orgel! - en opnieuw een sterk en opzwepend ritme. Ik kan hier niet stil bij blijven zitten! Met het langere In All Ways And Always gaan we de serieuzere prog-kant op, waarna de opgebouwde sfeer wat mij betreft een beetje inkakt met achter elkaar de ballad Follow The Empress en de akoestische insteek van titelnummer Seasons.

Wanneer Antigone's Lament And Triumph dan ook nog eens begint met akoestisch getokkel vrees ik even het ergste, maar gelukkig ontpopt deze zich al snel tot een opwindende progrock-song met opnieuw spetterend gitaarwerk en sterk toetsenspel. Een onweerstaanbare combinatie voor mij, al sinds de hoogtijdagen van Deep Purple en Uriah Heep. Zo wisselen ingetogen stukken en lekker rockende passages elkaar af, waarbij die laatste me toch echt het meest aanspreken. Okay, het is de wisselwerking tussen beide aspecten die bij dit soort muziek voor de grootste aantrekkingskracht zorgt, maar voor mij mag de heavy rock-kant wel de bovenliggende partij zijn. Hoe dan ook ben ik blij dat ik een andere kant van deze band gehoord heb ten opzichte van mijn kennismaking. De combinatie van de oorspronkelijke composities en een lekkere ouderwetse vibe, met de moderne uitvoering en productietechnieken doet het erg goed!