In Aevum Agere - Limbus Animae

• BandIn Aevum Agere [IT]
• TitelLimbus Animae
• Release datum28-11-2014
• LabelPure Steel Records [DE]
• PromotorPure Steel Promotions [DE]

Tracklist

01. Awaiting
02. Damnatio Memoriae
03. Anti-Inferno, Limbus Animae
04. Solitude

In december 2012 verscheen debuutalbum The Shadow Tower van het Italiaanse In Aevum Agere. Op zich beviel dat album me wel, maar ik vroeg me toch af of de band niet tussen wal en schip zou geraken vanwege de afwisseling tussen heavy en doom metal. Te lichtvoetig voor doom, te zwaar voor heavy / power metal. Ik had graag gezien dat de band rond gitarist/bassist/zanger Bruno Masulli wat duidelijker de doom-richting zou kiezen. We zijn inmiddels twee jaar verder, wellicht dat de nieuwe EP Limbus Animae duidelijkheid kan verschaffen over waar de band nu staat.

De link naar een band als Candlemass is hier nog meer aanwezig, al is het alleen al vanwege de aanwezigheid van een coverversie van het ultieme Candlemass en doomnummer Solitude. Het is een van mijn favoriete nummers aller tijden, dus ik ben op voorhand benieuwd hoe deze band dat nummer heeft aangepakt. Maar eerst naar de drie eigen nummers.

Hoewel ik bij opener Awaiting al twijfel over het woord 'eigen', want ook dit klinkt als een regelrechte Candlemass-kopie. Op zich klinkt dit best hoor, het gitaarwerk, en dan zeker de solo, mag er wezen, de zang is op z'n best acceptabel, en de ritmesectie doet geen rare dingen. Wat ik hier mis is avontuur en eigen inbreng. En dat zal zo blijven gedurende de drie eigen composities. Al moet ik er wel ook meteen bij vertellen dat de band zich hier nu puur heeft gericht op klassieke doom, de heavy/power metal elementen zijn zo goed als verdwenen. Of dat nou helemaal zo positief is weet ik niet, In Aevum Agere is nu een pure Candlemass/Solitude Aeturnus-kloon.

Het afsluitende Solitude wordt voor mij volledig verpest door de zang, waar een of ander aanstellerig toontje aan zit; gadver! Geen idee wat die gast nog in z'n keel/mond heeft zitten, maar ik zou zeggen: eerst slikken. Gek genoeg hoor ik dat rare toontje niet in de eigen nummers. In muzikaal opzicht is deze versie wel te behappen, maar geen hoogvlieger.

Al met al valt Limbus Animae me dus wat tegen. Anti-Inferno, Limbus Animae is denk ik nog het beste nummer van de drie, nou ja vier. Ok, de band heeft gedaan wat ik vroeg: gekozen voor een enkele richting. Maar nu laat de uitvoering wat mij betreft te wensen over. Ondankbaar kreng dat ik ben.