In Vain - The Little Things That Matter

• BandIn Vain [ES]
• TitelThe Little Things That Matter
• Release datum25-11-2014
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. No Future for the World
02. Dragon Huntress
03. From your Cradle to my Grave
04. Serenity Valley
05. The Ballad of Lucifer
06. Guardian Angels
07. King in the North
08. Pipa's Song
09. The Last Waltz

Het vorige In Vain (de Spaanse!) album In Death We Trust (juli 2012) kon op de warme bijval rekenen van collega Geert, waarbij in zijn bespreking vooral de naam Megadeth een paar keer viel. Inmiddels is sinds vorig jaar november het nieuwe album uit, opnieuw in eigen beheer. Laat ik The Little Things That Matter maar eens aan een luisteronderzoek onderwerpen.

No Future for the World opent op vlotte thrashende wijze, maar gaandeweg het nummer zijn er ook wel ander invloeden te horen. Een beetje crossover/hardcore (shouts) die aan Anthrax doen denken, maar in het cleane refrein ook wel wat power metal. Dragon Huntress doet daarna vooral denken aan speed metal; zo hebben we al wel wat subgenres gehad waar In Vain zo'n beetje binnen past. Wat ik overigens wel grappig vind voor een band die als heavy/power metal getagd wordt. Volgens de band klopt dat ook wel: van oorsprong hebben ze zich laten inspireren door de jaren '80 heavy metal, waarna er gaandeweg speed en thrash metal aan is toegevoegd.

Die lijn zet zich gaandeweg de loopbaan dus vrolijk voort; en dat geldt uiteindelijk ook voor dit album. Een nummer als King Of The North laat bijvoorbeeld goed horen waar dit toe leidt: thrash/speed metal met vocalen die nadrukkelijk uit de power metal zijn weggelopen, en een refrein dat soms aan die typische tachtiger jaren crossover (hardcore) doet denken. Die zang geldt overigens nadrukkelijk de puur cleane passages, daar waar Daniel Cordón probeert wat rauwer voor de dag te komen gaat het wat mij betreft mis, dat trek ik niet helemaal.

Nummers als Guardian Angels en Pipa's Song zijn dan weer wat voorbeelden van precies ergens tussen power en thrash metal in liggen. Het spreekt voor In Vain dat de band in elk geval kiest voor een eigen weg, daarbij niet gehinderd door genre-beperkingen. Het levert in elk geval vlotte, toegankelijke nummers op, waar voor de liefhebbers het nodige aan interessant gitaarwerk tussen zal zitten, toch zo'n beetje het element waar deze muziek het van moet hebben. De solo's zijn dan ook zowat niet te tellen. Naast de immer voortratelende double bass natuurlijk.

Zo lijkt er dus weinig veranderd sinds het vorige album, en zijn de woorden van mijn collega over het vorige album hier opnieuw van toepassing. Alleen ... Megadeth? Nee. 'Gewoon' een mix van speed en power metal; technisch goed uitgevoerd.