Infernal Death - Gniew
- Infernal Death [PL]
- Gniew
- 2012
- Psycho Records [PL]
Tracklist
01. Piekielna Śmierć
02. Paragraf 148
03. Gdy Przyjdzie Śmierć
04. Ponura Przyszłość
05. Nowy Ład
06. Robactwo Allacha
07. Gniew
08. Człowiek Maszyna
09. Twarz we Mgle
10. Dość
Dames en heren. Zie hier de comeback van het jaar. De death metalscene zal nooit meer hetzelfde zijn. Na jaren van stilte was de Poolse death metalband Infernal Death in 2009 al begonnen met een grootse triomftocht in haar thuisland. Nu is de rest van de wereld ook niet veilig meer want er is zelfs een heus album verschenen. Het heet Gniew en wij stervelingen zijn het bijna niet waardig het tot ons te nemen.
Alle gekheid op een stokje. Zo wordt Infernal Death gepresenteerd in de begeleidende bio. De heren zijn begonnen met spelen in 1991. Mochten shows openen voor iets grotere namen. Maar ze kwamen niet verder dan een aantal demo’s en gooiden daarna na interne strubbelingen de handdoek in de ring. Bijna twee decennia later hebben de mannen alsnog de handen ineengeslagen om een oude klus te klaren. Gewoon voor de lol en wie weet wordt het nog eens wat.
Gniew heeft ook de uitstraling van een groep oude kameraden die samen door fotoboeken bladeren om oude verdorven herinneringen weer boven te halen. Dat de weg langs de fotoboeken al platgetreden is door vele death metallers voor hen, doet er dan ook even niet toe. Wanneer het woeste Piekielna Śmierć van start gaat, is er één band die als hét rolmodel gefungeerd lijkt te hebben dat is, hoe kan het ook anders, Vader. En wel op de wijze zoals The Ultimate Incantation klonk. Al moet ik zeggen dat Infernal Death wat obstinater en minder kwaadaardig klinkt dan de illustere landgenoten. Snelle blastsstukken, redelijk ruige riffs, pittige grooves en een toffe grunt . Een grunt die alle vuilspuiterij in het Pools de microfoon in boert. Dat is het recept dat in tien betrekkelijk eenvoudige en beknopte death metal nummers lang terugkomt.
Het langverwachte debuut biedt allesbehalve nieuwe invalshoeken aan het death metalgenre. Ook qua sfeer gebeuren er geen spannende dingen. En de songschrijverij is van een redelijk niveau, maar we kunnen het dromen. Desondanks zitten er wat vonkjes van enthousiasme en lol. Het vriendenclubjesgevoel dat toch enigszins aanstekelijk werkt. De schokkende comeback waar iedereen met het zweet in de handen op zat te wachten, is het klaarblijkelijk niet. Gewoon geinige death metal. In de stijl van de oude Vader. Gniew verrast nergens maar verveelt eigenlijk ook niet.