Loading...

Komatsu - Manu Armata

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 15-05-2013

Tracklist

01. A New Low
02. Fasten Your Belts
03. Blackwater
04. Beat You To The Punch
05. Lean On Me
06. Kamikaze
07. Under Your Skin
08. When Wolves Cry Wolf
09. Too Rare To Die
10. Motherload
11. Evil Be Gone

In januari 2012 heb ik naar aanleiding van het debuut de Eindhovense band Komatsu uitgebreid voorgesteld. Ik was daar erg enthousiast over en keek uit naar meer. Inmiddels zijn we dus ruim een jaar en een deal met Suburban verder en is er meer: deze herrieschoppers hebben een volledig album uit: Manu Armata. De sfeer en toonzetting van de debuut EP wordt hierop voortgezet en uitgebouwd, dat betekent nog meer en beter uitgewerkte stoner/doom/sludge met eigenzinnige trekjes.

Opener A New Low valt alvast lekker heavy binnen. Een bereheavy riff trekt meteen de aandacht, net als de rauwe vocalen van Mo Truijens. Hier geeft de band meteen een van z'n geheimen prijs: heavy en tegelijk toch toegankelijk weten te klinken. Want net als Fasten your Belts hierna zijn de simpele meezingregeltjes 'New Low!' en 'Fasten Your Belts!' niet meer uit de hersenpan te krijgen. Doeltreffend zonder afbreuk te doen aan de smerige en rauwe, heavy basis van de muziek. Gruizige oerkrachten verpakt in compacte liedjes.

Komatsu is op z'n best wanneer de band zich stort op instrumentaal geweld, met beleid natuurlijk. Zoals Blackwater laat horen kan Komatsu prima zonder zang en weet met straf snarenwerk en inventief drumspel ook mateloos te boeien. Ook het loodzware en opzwepende Kamikaze is daar een goed voorbeeld van, het nummer kent een sterke opbouw en fijne tempowisselingen waardoor de hardste passages ook harder dan hard binnen komen vallen.

Daartussen zitten andere rake tracks, zoals Beat You To The Punch, dat wel erg aan Queens Of The Stone Age doet denken. Ook weer zo'n nummer dat z'n pakkende momentjes heeft maar desondanks stevig doorrockt. Dat Komatsu ook het meer relaxte en licht psychedelische werk niet schuwt blijkt uit Lean On Me. Traag, slepend, met subtiel clean gitaarwerk doorweven zou je dit als een rustpuntje kunnen beschouwen. Dat dat in het geval van Komatsu nooit lang kan duren lijkt me evident.

When Wolves Cry Wolf is ook een monument van een nummer; pakkend, met sterk gitaarspel zet dit nummer een lekker sfeertje neer, een beetje donker wel. Het met samples opgesierde Too Rare To Die is ook weer een meer laidback rustpuntje, waarin de riffs stiekem toch wel erg lomp doorkomen. Wederom lekker opgebouwd, met een onderhuidse spanning die de nodige duisterheid oproept. Dat laatste geldt ook voor afsluiter Evil Be Gone, dat bij mij een beetje een voodoo-achtig sfeertje oproept. Mantra-achtige zang, begeleid door eenvoudige maar bezwerende drumtonen en percussie en een zoemende bas. Het tekent de eigenzinnigheid van de band dat ze het album op deze manier afsluiten, waar je stiekem toch eigenlijk een flinke knal in je smoel verwacht.

Komatsu bewijst dat je ook in het sludge/stoner genre korte compacte nummers kunt maken, dat het niet nodig is te verzanden in oeverloos gepiel. De sterke riffs spreken voor zich, het kunnen van de instrumentalisten staat buiten kijf. In your face, heavy, met toch de pakkende momenten, geholpen door soms meeschreeuwbare zanglijntjes. De veertig minuten vliegen dan ook om. * drukt repeatknop in *

Mo Truijens - zang, gitaar

Stephan Quint - gitaar, zang

Martijn Mansvelders - bas, zang

Miriam Bekkers - drums