Me Against The World - Breaking Apart

• BandMe Against The World [DE]
• TitelBreaking Apart
• Release datum12-10-2018
• LabelFastball Music [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Go Away
02. Dead or Alive
03. Defrauded
04. Dying World
05. Say No More
06. Against the World
07. This Day We Fight
08. Breaking Apart
09. Eternal Sorrow
10. Morgans Misery
11. Breaking Apart [Radio Edit]

Me Against The World - een naam die niet echt lekker bekt in mijn beleving - is een op het oog nog jonge metalband afkomstig uit Duitsland. In maart van dit jaar kwam het viertal met debuutalbum Breaking Apart, digitaal verkrijgbaar, in eigen beheer. Inmiddels opgepikt door Fastball Music voorziet dit label in een degelijke en ook fysieke release, vorige maand verschenen.

Het blijft leuk om jonge muzikanten en bands zicht te buiten horen gaan aan de klassieke heavy metal. Met hun debuutalbum Breaking Apart, definieert Me Against The World hun eigen stijlmix van ballad-achtige melodieën, harde riffs en zo af en toe afwijkende ritmiek. De vier muzikanten spelen vakkundig met verschillende invloeden, variërend van Metallica (de zang gaat met name in de snellere stukken aardig richting die van een jonge Hetfield) en Iron Maiden (de galopperende ritmes en de langere instrumentale passages) tot licht progressieve trekjes; al moeten we die laatste niet overdrijven.

Die proggy inslag vind ik ook niet het sterkste aspect van de muziek die me hier wordt voorgeschoteld. Sommige tracks (Against The World, ballad-achtige draken als Dying World en Breaking Apart, maar vooral het schier eindeloze Morgans Misery) hebben namelijk de neiging om te lang doelloos te blijven voortdobberen. In een poging om er wat andere invloeden aan toe te voegen gaan deze tracks wat vervreemd klinken, maar worden vooral veel te lang uitgesponnen, waarbij herhaling, zielloosheid en verveling op de loer liggen.

Veel beter vind ik Me Against The World wanneer de mannen rechttoe rechtaan hun respect betonen aan de old school metal. Dan klinken ze namelijk wel enthousiast, begeesterd en gedreven, en is de muziek een feest der herkenning. Ik weet het, ik klaag vaak over een gebrek aan eigen inbreng bij de odes aan lang vervlogen tijden, maar ik hoor hier dat die poging tot een eigen geluid ook niet altijd even geslaagd hoeft uit te pakken.

Aan de songschrijverij mag dus nog gewerkt worden wat mij betreft; aan energie, beleving en instrumentbeheersing mankeert daarentegen helemaal niks!