Metallica - S&M2

• BandMetallica [US]
• TitelS&M2
• Release datum28-08-2020
• LabelBlackened Recordings [US]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

Disc 1
01. The Ecstasy of Gold (Live)
02. The Call of Ktulu (Live)
03. For Whom the Bell Tolls (Live)
04. The Day That Never Comes (Live)
05. The Memory Remains (Live)
06. Confusion (Live)
07. Moth Into Flame (Live)
08. The Outlaw Torn (Live)
09. No Leaf Clover (Live)
10. Halo on Fire (Live)
Disc 2
01. Intro to Scythian Suite (Live)
02. Scythian Suite, Opus 20 II_ The Enemy God And The Dance Of The Dark Spirits (Live)
03. Intro to The Iron Foundry (Live)
04. The Iron Foundry, Opus 19 (Live)
05. The Unforgiven III (Live)
06. All Within My Hands (Live)
07. (Anesthesia) - Pulling Teeth (Live)
08. Wherever I May Roam (Live)
09. One (Live)
10. Master of Puppets (Live)
11. Nothing Else Matters (Live)
12. Enter Sandman (Live)

Toen Metallica in 1999 met S&M (Symphony and Metallica) voor de dag kwam, was dat voor zowel band, orkest als fans weer eens even wat anders. Zoals vrijwel alles dat Metallica in die jaren bedacht was ook dit project een groot succes. Met als aanleiding (of excuus) dat het twintigjarige jubileum van S&M gevierd mocht worden, gaf de band op 6 en 8 september van het vorig jaar opnieuw twee concerten met het San Francisco symfonie-orkest. Ziedaar de geboorte van S&M2, dat op CD, vinyl en verschillende visuele formaten, als ook combinaties daarvan, zal verschijnen.

Uiteraard heb ik slechts de beschikking over het audio-gedeelte (en de drie video's die tot nu toe zijn vrijgegeven) maar dat blijkt voldoende om een goed beeld te krijgen. De 22 tracks die hier worden gepresenteerd zijn gelukkig geen kopie van deel 1 van twintig jaar terug. Natuurlijk is het onvermijdelijk dat een aantal klassiekers, die ook de reguliere shows van Metallica sieren, ook hier vertegenwoordigd zijn. Wat zou een Metallica-concert immers zijn zonder bijvoorbeeld For Whom The Bell Tolls, Wherever I May Roam, One, Master of Puppets, Nothing Else Matters of Enter Sandman. Ook The Memory Remains en The Outlaw Torn (beiden zijn persoonlijke favorieten uit het Metallica post-thrash-tijdperk) doen het erg goed binnen dit concept vind ik. Vooral de opbouw van The Outlaw Torn wint nog net wat aan spanning vind ik, erg goed gedaan.

Interessanter wordt het natuurlijk om nummers te horen van de albums van na 1999. Of beter gezegd, van de albums Death Magnetic (2008) en Hardwired... To Self-Destruct (2016) want van St. Anger (2003) krijgen we hier alleen het saaie All Within My Hands voorgeschoteld. Al vind ik dat persoonlijk niet erg, want dat is en blijft een k*t-album. Maar neem nou bijvoorbeeld The Day That Never Comes - voor mij het beste nummer van Death Magnetic - dat gedijt behoorlijk goed bij deze nieuwe aanpak. Het orkest overheerst hier niet, en legt op de juiste momenten de gewenste accenten. The Unforgiven III vond ik al niet sterk, die had hier ook best gemist kunnen worden wat mij betreft. Aan Confusion, Moth Into Flame en Halo On Fire moet ik nog wennen, ik denk dat dat komt omdat ik die nummers sowieso nog niet live heb gehoord.

Verschillen zijn er hoe dan ook met het de eerste versie. Weliswaar niet op elke track even opvallend, maar ik heb het idee dat het orkest hier een belangrijkere rol speelt dan op deel 1. Daar ging het toch vooral om Metallica met ondersteuning van een orkest, nu lijkt er sprake van een meer fifty-fifty-verhouding. De samenwerking tussen band en orkest is meer geïntegreerd. Sterker nog: het orkest krijgt ruimte voor twee klassieke composities, geen Metallica-nummers dus. Scythian Suite van Prokofjev en Iron Foundry van de eveneens Russische componist Alexander Mosolov krijgen hier een aangenaam zware uitvoering, en vallen daarmee niet uit de toon van het raamwerk. Ook zeer opvallend is de uitvoering van (Anesthesia) Pulling Teeth, zoals bekend de door Cliff Burton gecomponeerde solo voor de basgitaar. Deze wordt hier uitgevoerd door de cello-speler van het symfonie-orkest, die daarvoor een geheel eigen arrangement heeft aangeleverd. En ik moet zeggen: dat heeft ie netjes gedaan, dit is echt gaaf!

Met de grootste publieksknallers aan het eind blijft er hoe dan ook een goed gevoel over na het beluisteren van S&M2. Vooral de DVD of blu-ray zullen gretig aftrek vinden onder de fans verwacht ik, hoewel ze zo te zien geen extra materiaal bevatten; ik tel dezelfde 22 tracks als die ik in mijn digitale promo beschikbaar heb. Desalniettemin is deze live-registratie een feest der herkenning, en een waardevolle aanvulling op de verzameling!