Monads - Intellectus Iudicat Veritatem

• BandMonads [BE]
• TitelIntellectus Iudicat Veritatem
• Release datum24-10-2012
• LabelOrdo MCM [IT]

Tracklist

01. The Stars are Screaming (10:28)
02. Broken Gates to Nowhere (12:08)
03. Within the Circle of Seraphs (06:54)
04. The Obsolete Presence (11:49)
05. Absent as in These Veins (12:58)

Monads (monad(e) staat voor eenheid) is een nieuwe band uit België die zich vol overgave stort op het funeral doom genre. Een nieuwe band, maar wel met ervaren muzikanten die het klappen van de zweep al elders hebben opgepikt. Zo vinden we het grootste gedeelte van de bezetting terug in de live versie van het eveneens Belgische black metal project Toorn. Monads is ontstaan in januari 2011 en kwam vorig jaar ook al meteen met de eerste demo op de proppen: Intellectus Iudicat Veritatem ('Het intellect oordeelt over de waarheid' is de vrije vertaling die de band zelf geeft) werd in een oplage van 50 stuks op cassette uitgebracht door de band zelf, en verkocht binnen een week uit. Nu is er dan de cd (en digitale) versie, waaraan ik mij vol verwachting te luisteren zet.

Funeral doom is uiteraard geen gemakkelijk (sub)genre en lijkt over het algemeen beperkt tot een select gezelschap van liefhebbers. Intellectus Iudicat Veritatem bevat vijf loodzware en oerdepressieve tracks die de welwillende luisteraar voor bijna een uur aan de speakers gekluisterd houden. Het graftempo, de treurmelodieën en de enorm naargeestige sfeer zuigen je mee tot in de diepste en meest duistere krochten van de ziel, de muziek trekt tergend treuzelend en langzaam aan je voorbij, waarbij geen moment onbenut wordt gelaten om je te raken met de meest duistere muzikale uitwerpselen.

The Stars Are Screaming geeft meteen een goed beeld van wat Monads te bieden heeft. Trage, logge riffs en slome trommelslagen slepen de muziek voort, vergezeld van een zieltergend diepe putrochel. Enige frivoliteit veroorlooft de band zich in de vorm van het gebruik van feedback, maar dat gebeurt dan op zo'n gezette en voorspelbare momenten dat ik me er gaandeweg dit eerste nummer een beetje aan ga storen. Jammer, maar het gaat mijn luisterplezier niet verpesten. Beter geslaagd vind ik de spaarzame aanzet die de band doet tot een tempoversnelling, zonder die echt door te zetten.

Broken Gates To Nowhere laat horen dat Nomads zich niet blindstaart op funeral doom, maar ook andere invloeden in hun muziek integreert. Zo speelt hier nadrukkelijk postrock (of zijn het de black metal roots van de bandleden?) een woordje mee. Vooral het gitaarspel lijkt daarvan te profiteren, deze ingetogen kant van de band staat ze goed, en brengt net wat meer leven, emotie in de muziek. Nou zijn dynamiek en afwisseling geen aspecten die je normaal gesproken zou associëren met deze muzieksoort, maar hier past het prima en geeft Monads net dat beetje extra. Die anderssoortige invloeden komen ook duidelijk naar voren in afsluiter Absent As In These Veins, dat het album op blastende black metal tonen verlaat.

De productie van het geheel is sober en rauw, maar laten we daarbij vooral niet vergeten dat het hier een demo betreft. En dan nog, dit geluid past gewoon perfect bij de muziek; dit wil je toch niet in een gladgestreken of cleane productie horen? Zeker voor een debuut mag dit schijfje er zeker wezen, en belooft veel goeds voor het 'echte' debuut dat Nomads in de planning heeft staan.