Necronomicon - Rise of the Elder Ones

• BandNecronomicon [CA]
• TitelRise of the Elder Ones
• Release datum07-06-2013
• LabelSeason of Mist [FR]

Tracklist

01. Resurrected
02. The End of Times
03. The Living God (Pharaoh Of Gods pt. II)
04. The Nuclear Chaos
05. From Beyond
06. Rise of the Elder Ones
07. The Valley of the Lost Souls
08. Celestial Being
09. Dark Corners of the Earth
10. The Fallen

Necronomicon is een uit Montreal, Canada afkomstige (blackened) death metal band die al actief is sinds 1988. Haast heeft de band blijkbaar niet gehad met het uitbrengen van albums, kwaliteit boven kwantiteit of zoiets, want in 25 jaar tijd, het debuutalbum Pharaoh Of Gods verscheen in 1999, is de band nu (pas) toe aan nummer vier: Rise Of The Elder Ones.

Op de diverse albums heeft Necronomicon geprobeerd om hun visie op death metal van een aparte touch te voorzien. Zo was er op het debuutalbum nog sprake van een Nile achtige Egyptische insteek, en werd The Sacred Medicines (2003) voorzien van tribal invloeden. Het voorlaatste album, toepasselijk The Return Of the Witch (2010) getiteld, ging in muzikaal opzicht meer richting een overrompelende moderne death/black metal mix a la Immolation, (vooral) de Poolse richting met Behemoth / Hate of zelfs de latere Dimmu Borgir. Ook zijn er in de basis van de stampende death metal wel invloeden van Morbid Angel terug te vinden.

Blijkbaar heeft Necronomicon z'n stijl nu wel gevonden, want het nieuwe album Rise Of The Elder Ones gaat verder in de lijn van het vorige album. De genoemde invloeden vinden we dan ook hier weer terug, zoals in het razende en stampende From Beyond (Morbid Angel) en het nadrukkelijk met bombastisch toetsenwerk opgesierde black metal titelnummer Rise Of The Elder Ones (Dimmu Borgir). Die toetsenpartijen horen we vaker terug op het album, en vormen daadwerkelijk een eigen kijk op deze muziek. De verwijzing naar genoemde band zit 'm behalve daarin ook nog eens in de zang, die in de manier van vervormen wel wat weg heeft van Shagrath.

De tien overrompelende tracks razen gelukkig niet in een enkel dondertempo voorbij, er wordt af en toe gas terug genomen om de luisteraar even op adem te laten komen. Zo is Celestial Being een in deze context relaxed instrumentaaltje, dat bestaat uit tribal (he, daar zijn ze weer) drumwerk, strijkers, toetsen, klokgelui en sereen damesgeneurie. Een opvallend nummer. Ook The Nuclear Chaos is zo'n intermezzo, al heeft dat een heel andere invulling: het is een luguber stukje soundscape.

Er wordt door middel van de songtitel The Living God (Pharaoh Of Gods pt. II) ook nog even teruggegrepen naar het debuut, maar in muzikaal opzicht is er nauwelijks vergelijking. Hieruit blijkt dan ook wel de progressie die Necronomicon in de loop der jaren geboekt heeft naar eigentijdse snoeiharde death metal. De duistere afsluiter The Fallen, voor de verandering niet op volle snelheid (hallo Morbid Angel), vat het nog maar eens allemaal duidelijk samen.

Overigens lijkt er Season Of Mist alles aan gelegen om deze Canadezen onder de aandacht te brengen, het hele album is zowaar door het label zelf op youtube gezet.