Ola Englund - Master of the Universe
- Ola Englund [SE]
- Master of the Universe
- 24-03-2019
- Eigen beheer
- Viral Propaganda [PT]
- Heavy / power metal, Thrashmetal
Tracklist
01. Pizza Hawaii
02. Cerberus
03. Solar Part 1
04. That YouTube Song
05. Solar Part 2
06. Slutet på Skivan
De Zweedse gitarist Ola Englund kennen we voornamelijk van The Haunted en Feared. Daarnaast blijkt het ook een Youtuber te zijn die zijn vlogs volpropt met allerlei fijne gitaarweetjes. Omdat gewoon druk zijn met allerlei bands en vlogs niet genoeg is, is er ook onlangs een solo-album verschenen. Master Of The Universe is een instrumentale plaat waarop Ola Englund vooral lijkt te doen waar hij zelf zin in heeft.
Dat betekent geenszins dat we verzopen worden in Malmsteen-achtige gitaarporno. Integendeel, opener Pizza Hawaii maakt duidelijk dat we vooral te maken hebben met comfortabele metal dat wel iets van een Annihilatorvibe herbergt. Die vibe zet zich voort in het net zo aangename Cerberus. Vanaf het derde nummer, Solar Part 1 geheten, wordt het allemaal iets spannender. Mooie solo's, goede hooks en een fijne dynamiek. Het is een stemmig lang stuk waarin Englund zich nog altijd in dienst van zijn eigen compositie blijft begeven. Het Annihilatorgevoel blijft nog even hangen.
That Youtube Song is alweer een tikkeltje bruter. Het bevat verder veel stemmige adempauzes. Vervolgens worden we in de vorm van Solar Part 2 getrakteerd op het echte avontuurlijke werk. Jazz, prog, psychedelica. Hier laat Englund het allemaal samenvloeien alsof het niets is. Jonas Kullhammer speelt met zijn saxofoon een belangrijke en spetterende gastrol. Ondanks dit alles houdt Englund de boel toegankelijk genoeg.
Met Slutet På Skivan komt er een kort en fraai einde aan deze instrumentale solo-plaat. De stemmingswisseling halverwege houdt de boel spannend genoeg. Al met al valt het me op hoe vriendelijk en toegankelijk Master of The Universe is. Englund laat zijn gitaarkunsten horen zonder het fretboard erbij op te eten. Dat is ook een kunst. Wel vind ik dat het Solar tweeluik overal bovenuit steekt vanwege de neiging tot een waar avontuur. De stemmige sfeer houdt de aandacht overal bij. Annihilator is een naam die ik nu vaak genoemd heb. Het is beslist geen kopie maar het is wel precies die sfeer van dingen als Crystal Ann of Neverland die Englund ook door zijn composities weeft.
Master Of The Universe is een alleraardigst solodebuut. Met name de muzikanten onder ons zullen hier wel iets mee kunnen.
