Orphan Devil - Victims of the Night / Drifting Away

• BandOrphan Devil [FI]
• TitelVictims of the Night / Drifting Away
• Release datum21-02-2020
• LabelGates Of Hell Records [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Victims Of The Night
02. Drifting Away

Een nieuwe band, een oud geluid. Orphan Devil is vernoemd naar een single uit 1982 van de obscure Zweedse band Shakespeare, en werd in 2016 gevormd door een groep oude Finse vrienden die dezelfde interesse in muziek deelden. Nadat vocalist Perttu eerder in 2019 lid werd, was de line-up officieel compleet, en de band ging snel aan de slag met enkele bestaande ideeën. Dit resulteert in een eerste EP / single met twee nummers: Victims of the Night en Drifting Away. Zo is de EP dan ook genoemd, geheel naar de eenvoud van de old school stijl. Deze verscheen al in de zomer van 2019 digitaal via de band zelf, Gates Of Hell voorziet in een fysieke release.

Hoewel Orphan Devil een klassieke metalband is, onthullen hun invloeden iets diepers. Het vijftal zet de draad voort van het nemen van invloeden van hun buren in het noordwesten en heeft hun enorme bibliotheek met vintage Zweedse metalbands gehaald voor hun sound. Het is ook de moeite waard erop te wijzen dat geen van de bandleden een instrument zou hebben opgepikt zonder Iron Maiden. De twee tracks laten een behendige mix horen van klassieke metal met een aangename dosis snelheid, een beetje premature speed metal zeg maar. De methode van Orphan Devil om hun liedjes af te maken grijpt ook terug naar de old-school manier: zodra de gitaartandem Sakke en Kristo de riffs en teksten hebben uitgewerkt, voegt de rest van de band hun ideeën toe.

Met een vintage geluid en productie, brengt de band een melodieuze release met twee tracks die klinken alsof ze rechtstreeks uit omstreeks 1980 komen. De hoofdmoot wordt gevormd door melodieuze riffs en subtiele harmonieën, vaak gedubbeld, net als de zanglijnen. Een galopperend ritme, enorm catchy, en uiteraard voorzien van aanstekelijke refreinen. Qua muziek zit het lekker en herkenbaar in elkaar, hier zal elke oudere liefhebber wel herinneringen aan hebben.

Een pijnpunt vind ik de zang. Hoewel de (cleane) vocalen helder klinken, vind ik het niet prettig om te horen hoe ze echoën, en klinken alsof ze teveel in nagalm verdrinken. Tegelijkertijd klinkt de zang nog zo rauw qua geluid, dat het lijkt of het hier bijna live-opnamen betreft. Qua instrumenten komt de band daar prima mee weg, maar voor de zang had een extra take niet misstaan denk ik.

Eenieder die de NWOBHM in zijn of haar hart gesloten heeft mag Orphan Devil gerust eens gaan checken. Deze single zul je zowat ervaren als een tijdreis. Neem daarbij de sobere, minimalistische productie wel op de koop toe; juist dat aspect had wel iets meer naar de tegenwoordige tijd getrokken mogen worden.