Porn - The Darkest of Human Desires - Act II

• BandPorn [FR]
• TitelThe Darkest of Human Desires - Act II
• Release datum22-02-2019
• LabelEchozone [DE], Les Disques Rubicon [FR]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Dark rock / metal, Gothic metal, Industrial metal

Tracklist

01. Choose your last words
02. Evil six evil
03. Here for love
04. Tonight forever bound
05. Remorse for what?
06. My rotten realm
07. Eternally in me
08. The radiance of all that shines
09. Abstinent killer
10. The last of a million

Ondanks dat Deconstruct in 2015 misschien niet het beste instapmoment leek om kennis te maken met Porn, bleek veel muziek wel degelijk representatief voor wat dit Franse gezelschap te bieden heeft. Dat concludeer ik in elk geval na beluistering van The Darkest of Human Desires - Act II, het eerstvolgende album van Porn dat ik ter lering ende vermaak (en ter overpeinzing) onder de neus geschoven kreeg. Dit blijkt de opvolger van The Ogre Inside - Act I uit 2017. Maar ik heb niks meegekregen van wat Porn na 2015 heeft uitgebracht; tot nu toe dus.

Gothic of new wave is het voornamelijk wat de band de luisteraar voorschotelt, in mijn beleving dan toch. Invloeden zijn er van wat industrial, uiteraard ook ambient, en dankzij bij vlagen opflakkerend gitaarwerk zijn er ook rock- en metal-invloeden waar te nemen - zoals bijvoorbeeld albumopener Choose Your Last Words laat horen. Natuurlijk lenen hakkende elektronische ritmes enerzijds en felle gitaarriffs anderzijds zich ook prima tot een mengvorm, daar is My Rotten Realm dan weer een voorbeeld van. Toch zijn dat slechts uitzonderingen, het gros van het materiaal is zo veel meer ingetogen, en vooral melancholiek, onheilspellend, beklemmend.

Ook gesproken samples (Richard Ramirez, Ed Kemper, Charles Manson, Richard Schaeffer, Jeffrey Dahmer; deze namen spreken voor zich denk ik zo) dragen bij aan de uitermate duistere atmosfeer, en maken alles duidelijk over de thematiek. Net als de beklemmende klanktapijten die vooral remixes van diverse nummers zo nadrukkelijk donker kleuren.

Porn heeft de afgelopen jaren diverse singles en EP's laten verschijnen van nummers - en daar ook weer remixes van - die ook op het album terecht zijn gekomen. Daarop wordt vooral de meest donkere en elektronische kant van de band en z'n muziek naar voren geschoven. De mechanische en vaak monotone vocale voordracht past hier ook prima bij.

De tracks op het album zelf zijn vaak wat beter behapbaar, en schuren regelmatig tegen popmuziek aan. De darkrock heeft over het algemeen een wat (donker)romantische sfeer, zoals je die bijvoorbeeld ook bij een band als Type O Negative tegen kwam. Luister maar eens naar afsluiter The Last Of a Million, dan snap je wel wat ik bedoel. Al hoor ik toch zo veel liever Peter Steele natuurlijk.

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik wel een zwak heb voor deze muziek. Al zal dat vooral een nostalgische achtergrond hebben. Deze duistere aanpak doet me namelijk vooral denken aan de new wave / gothic van de eerste helft van de jaren '80; waar bands Joy Division en Sisters Of Mercy, maar ook meer toegankelijke bands als The Cure en Depeche Mode. Ik ben daar mee opgegroeid; deze muziek voelt dan ook als de soundtrack van mijn jeugd. Porn heeft dan ook weinig hedendaags in hun geluid zitten, en refereert nadrukkelijk naar deze stijl.