Loading...

Port Noir - Any Way The Wind Carries

Gepost in Reviews door Edwynn op 08-05-2016

Tracklist

01. Any Way The Wind Carries
02. Earth
03. Vous Et Nous
04. Black From The Ink
05. Onyx
06. Diamond
07. Beyond The Pale
08. Fur,Rye
09. Exile
10. The Sleep
11. Come What May
12. The Oak Crown

Port Noir is een moeilijk te definiëren gezelschap dat in 2011 ergens op Zweedse gronden is verrezen. De band rommelde links en rechts wat aan en werd prompt opgepikt door In Flames vocalist Anders Fridén die in de vorm van Razzia Notes een eigen labeltje heeft. Het debuutalbum Puls verscheen in 2013 en mocht rekenen op lovende kritieken binnen de wat meer progressief geënte kringen.

Twee jaar later en een EP verder ligt daar Any Way The Wind Carries. Een verfijning van datgene waarmee Port Noir zich bezig placht te houden. Ik zei al: moeilijk te definiëren. En dat betekent eigenlijk dat deze band haar invloeden werkelijk overal vandaan gapt, vervolgens in een bronzen toverketel stampt en dan net zolang roert tot dat de noten dusdanig gerangschikt zijn zodat er van iets gloednieuws gesproken mag worden.

Eigenlijk past voor alle songs een vrij traditioneel rockframe maar daar houdt verder alles mee op. De structuren zijn soms heel stevig maar soms ook buitengewoon poppy. Van ontoegankelijke, neurotische fretboardfröbelarij is dan ook geen enkele sprake. Port Noir is progressief omdat het verbinding weet te vinden in van alles en nog wat. Dan weer schurende en meeslepende postrock en dan weer een pakkend liedje dat gewoon mooi aangekleed is en lekker wegluistert.

Referenties kun je vinden in dingen als Tool en Leprous maar ook in Sixx A.M. Vooral zanger Love Andersson doet in zijn intonaties en timbre erg denken aan James Michael. Met zo'n heerlijke, melancholische klank in zijn strot.

Het heeft helemaal geen zin om songs eruit te pakken en te omschrijven. Het beste is je gewoon onder te laten dompelen in wat dit orkest je voorschotelt. Daar gaan waar de wind je heen voert. Any Way The Wind Carries is een prachtige, gelaagde plaat die nergens moeilijk klinkt maar ook weer nergens veilig klinkt.

Andreas Hollstrand - Guitar, Vocals

Andreas Wiberg - Drums

Love Andersson - Vocals, Guitar