Saint Vitus - Saint Vitus

• BandSaint Vitus [US]
• TitelSaint Vitus
• Release datum17-05-2019
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Remains
02. A Prelude to
03. Bloodshed
04. 12 Years In The Tomb
05. Wormhole
06. Hour Glass
07. City Park
08. Last Breath
09. Useless

Een nieuw album van Saint Vitus zorgt altijd weer voor hooggespannen verwachtingen bij een grote groep liefhebbers. Hoewel de Amerikaanse band met het zwalkende bestaan eigenlijk niks anders doet dan Black Sabbath naspelen, heeft de band een opvallend sterke (underground) aanhang. Het laatste studio-album Lille: F-65 dateerde al weer van 2012, dus er zal wel weer van alles gebeurd zijn in het Saint Vitus-kamp. Laat ik me maar eens gaan inlezen over de laatste ontwikkelingen, en tegelijk ook luisteren naar het nieuwe album, met de wel erg simpele titel Saint Vitus. Overigens heeft dat niks te maken met het debuut uit 1984, dat ook zo heette.

Om te beginnen blijkt de stoelendans om de positie van zanger gewoon weer voortgezet. De ene Scott is de andere niet, maar deze keer is het Reagers die de vocalen verzorgt, nadat op de voorganger Weinrich nog met veel tamtam was terug gehaald. Of zouden ze dat (on)bewust ook van hun grote voorbeeld hebben afgekeken? Die deden in hun langjarige bestaan immers ook niet anders.... Oudgediende en enige vaste waarde gitarist Dave Chandler is gelukkig nog altijd van de partij (nog een overeenkomst....), terwijl drummer Henry Vasquez inmiddels ook al weer tien jaar in de band zit. Daarmee is bassist Pat Bruders de enige echte nieuwkomer voor Saint Vitus; al kennen we hem natuurlijk al langer, van bands als Goatwhore, Crowbar en Down.

Na beluistering van Saint Vitus staat een ding voor mij direct als een paal boven water: dit nieuwe album is zo veel beter dan voorganger Lille: F-65, dat onaf en ongeïnspireerd klonk. Daar heeft deze nieuweling in elk geval geen last van, zodat Die Healing uit 1995 eindelijk een fatsoenlijke opvolger heeft! Hoewel ook weer aan de korte kant (41 minuten) staan er toch een paar nummers op die menig klassiek doom metal-hartje sneller zullen laten kloppen. Voorzien van voorspelbare elementen klinkt het album op z'n minst vertrouwd, al zal menigeen inderdaad van voorspelbaar spreken.

Dave Chandler had altijd al een behoorlijk eigen speelstijl, waarbij de gelijkenis met ene Tony Iommi niet te ontkennen valt. Hij heeft in de loop der jaren zeker de nodige interessante doom-riffs geschreven, waarvan we er ook hier weer een paar terug horen. Daarnaast klinkt hij herkenbaar met z'n krankzinnige, in feedback en fuzz gedrenkte, chaotisch klinkende solo's. Ook dat doet hij hier volop, dat gejammer van die gitaar vind ik een lust voor de oortjes. Voorspelbaar misschien, maar zonder dat aspect zou Saint Vitus niet zichzelf zijn.

Met name Remains, het trio 12 Years In The Tomb, Wormhole en Hourglass, en Last Breath zullen aan de verwachtingen van de klassieke doom-fan voldoen. Heerlijke riffs, de doorleefde stem van Reagers, de grommende basgitaar, het vernuftige trommelspel, en het vertrouwd lome slepende tempo zijn hier allemaal debet aan een aangename luisterervaring. Toch zou een Saint Vitus niet compleet zijn zonder wat experimenteel geneuzel. Een intro als A Prelude To voorziet daar in, net als de zweverige, mystieke soundscape City Park. Ronduit nutteloos vind ik afsluiter Useless, dat z'n titel dus volledig eer aan doet. Deze korte punk-uitbarsting had de band echt beter achterwege kunnen laten, wat een aanfluiting.

Buiten die ene misser is er verder niks mis met Saint Vitus. Eigenlijk is dit het album dat de band had moeten maken in plaats van Lille: F-65. Hoewel ik misschien te veel verwachtte vind ik de nieuweling een alleszins acceptabel album van een band die wat mij betreft nog altijd bestaansrecht heeft. Laten we stoppen met terug kijken, en de blik richten op heden en toekomst.