Sankta Kruco - Glacialis

• BandSankta Kruco [IT]
• TitelGlacialis
• Release datum05-11-2018
• LabelGhost Label Record [IT]
• Genre Doommetal, Gothic metal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Foresta Nigra
02. Sulfuran
03. Ultio Matris Terris
04. Glacialis
05. Elemiah
06. Vlad, the Lord of Bran
07. Mother of the last lycan
08. Serpenton/Oblio (Outro)
09. Ultio Matris Terris Orchestral [Bonus Track]

Sankta Kruco (Esperanto voor Heilig Kruis) is een zelfbenoemd doom / black metal-project, opgestart door een voormalige duistere auteur (de drie bandleden blijven verder anoniem), die melancholische en sombere muziek benadert met noten uit de diepten van de ziel. De teksten zijn voornamelijk in het Aramees of andere mysterieuze talen, zoals Esperanto en Latijn. Het eerste album heet Glacialis (IJs), en verscheen in november van het afgelopen jaar.

Het gebruik van onverstaanbare talen versterkt wat mij betreft wel het mysterieuze aspect van deze muziek. De maker ervan heeft niets te veel gezegd voor wat betreft de mix van black en doom metal; die vlag dekt de lading redelijk. Al zal me achteraf blijken dat black metal meer zegt over de sfeer dan puur de muzikale invulling. Daarnaast duwen de zeer aanwezige toetsen-lagen de muziek ook aardig richting gothic.

Na beluistering van openingsnummer Foresta Nigra (Zwart Woud?) hoor ik namelijk net zo gemakkelijk invloeden van 'gewone' heavy metal, of eerder misschien nog epische. De muzikale uitvoering is namelijk vrij basic, soms zelfs wat kaal. Wel is de muziek lekker zwaar, en de atmosfeer inderdaad aardedonker, zodat de omschrijving doom volledig wordt waargemaakt, geholpen door een statige vocale voordracht. Hieraan zal de rest van het album nog weinig veranderen. De basis van (gesampelde?) drums, heavy riffs en behoorlijk wat toetsen, voorzien van galmende, verheven klinkende vocalen doet vrij klassiek aan. Het tempo is ook overwegend aan de lome kant.

Er wordt vrijwel elk nummer teruggegrepen op ingetogen stukken of soms zelfs bijna-stilte, waardoor er nooit echt een vaart in het nummer komt. Laat staan een paar achter elkaar. Misschien een hele bewuste keuze om zo de sfeer te benadrukken, maar het komt mijn luisterplezier niet ten goede. Ik mis daardoor een lekkere drive in het album als geheel, dat hierdoor voelt als een verzameling losse stukken in plaats van een compleet geheel. Daarnaast eindigen een paar nummer wat vreemd (Elemiah) waardoor ik het idee heb dat het nog niet helemaal af is of zo.

Wat me hier in elk geval wel bevalt is het gitaarwerk, en natuurlijk de duistere atmosfeer. De zang is lekker mysterieus, dat is ook een pre. Qua muziek mag het allemaal nog wel wat avontuurlijker voor mij, al doen de toegevoegde toetsen en af en toe koorzang al veel goeds op dat vlak. Ik denk dat er op het gebied van componeren nog wel wat te winnen is voor Sankta Kruco. Natuurlijk is dit nog een debuut, dus wie weet wat er nog volgt.