SchwertMann - Theater Of Grief

• BandSchwertMann [NL]
• TitelTheater Of Grief
• Release datum05-11-2021
• LabelGlassville Records [NL]
• PromotorIDVI Agency [NL]
• Genre Hardrock, Progrock / metal

Tracklist

01. Panic Mode
02. Antelope
03. So Tired
04. Burning Down
05. There’s a Place
06. Supernatural Forces
07. Rainbow
08. Can You Save Me
09. No One Else Can

Bij de naam SchwertMann ging in eerste instantie geen belletje rinkelen, maar toen al vrij snel in de bijgeleverde info de naam Kayak voorbij kwam was mijn nieuwsgierigheid gewekt. Ik geef het eerlijk toe, ik ben geen fan van die band, maar ik heb ze in de loop der jaren wel her en der in den lande zien optreden, en dat was zeker nooit vervelend. Bart Schwertmann is de zanger van de meest recente incarnatie van Kayak, maar hem heb ik dus nooit gezien of gehoord. Tevens blijkt hij lang geleden (in het jaar 2000) ooit de soundmixshow te hebben gewonnen met het Jesus Christ Superstar nummer Ghetsemane in de Ian Gillan-uitvoering.

Onder de naam SchwertMann brengt Bart z'n eerste solo-album Theater Of Grief uit, waarop hij uiteraard zingt, maar ook op een flink aantal tracks gitaar en basgitaar speelt. Voor het overige instrumentarium is een niet misselijk overzicht aan gasten opgetrommeld, waaronder z'n bandleden bij Kayak. Voor het gros van de drumpartijen is Peter Ten Wolde gestrikt; op toetsen horen we voornamelijk Ton Scherpenzeel en Niels Lingbeek. Die laatste speelt ook nog wat (bas)gitaar, is daarnaast verantwoordelijk voor mix en master, en heeft ook nog eens een bijdrage geleverd als mede-componist. Overige gastmuzikanten als Dirk Bruinenberg, Ard Offers, Marcel Singor en Kristoffer Gildenlow zijn wat minder vaak (maar niet minder prominent!) aanwezig.

Theater Of Grief is zeker geen Kayak-album geworden, al zijn er op een paar nummers wel raakvlakken herkenbaar (There's A Place, Rainbow). Het gros van het materiaal is een stuk steviger, en gaat meer richting progrock of zelfs wat voorzichtige metal (opener Panic Mode, Burning Down). Ayreon komt als vergelijking regelmatig erg dichtbij (Supernatural Forces, Can you Save Me), daar speelt zeker het conceptuele aspect een rol in; net zo goed als de gelaagdheid van de muziek, en de variatie van pop via diverse rock-substijlen tot metal.

Natuurlijk gaat veel aandacht uit naar de zang, en dan is de conclusie wel erg makkelijk dat Bart Schwertmann heel goed weet wat ie doet. Per nummer wordt de juiste snaar geraakt. Hij legt zowel veel kracht als gevoel in zijn stem, een lust voor het oor voor de liefhebber van het steviger materiaal. Ik hoor hem tenminste heel graag zingen, zijn geluid spreekt me aan, ongeacht de wisselende muzikale insteek.

Niet alle tracks op Theater Of Grief spreken me evenveel aan - vooral met het ingetogen Rainbow en de gezapige, folky afsluiter No One Else Can heb ik wat moeite. Maar het merendeel van de nummers trek ik prima. Heel origineel of spannend is het allemaal niet, maar de liedjes zitten goed in elkaar, en de gelikte productie zorgt voor gepast luisterplezier zonder dat het te gladjes wordt. Liefhebbers van Kayak, Ayreon of jaren '80 prog-pop/rock - denk aan Marillion-achtige muziek - mogen Theater Of Grief zeker eens checken.