Steorrah - The Altstadt Abyss

• BandSteorrah [DE]
• TitelThe Altstadt Abyss
• Release datum16-11-2018
• LabelFastball Music [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Melodieuze deathmetal, Progrock / metal

Tracklist

01. The Silver Apples of the Moon
02. Sea Foam Empyrean
03. Saturnalia for Posterity
04. Wolves & Seagulls
05. Where My Vessel Dwells
06. Spheroid Nine
07. The Altstadt Abyss

Steorrah is afkomstig uit Duitsland, opgericht in 2010, en komt eind 2018 met hun derde studio-album op de proppen: The Altstadt Abyss. Waarbij ik onmiddellijk moet bekennen dat dit nu pas mijn kennismaking met deze band betekent.

Hoewel de vergelijking met Opeth inmiddels als uitgekauwd mag worden beschouwd, kan ik daar in puur muzikaal opzicht toch echt niet omheen. Al hoor ik daarnaast ook wel overeenkomsten met het Andorrese Persefone (en misschien stiekem ook wel teruggrijpend op de stijl van bands als Atheist en Cynic, maar dat terzijde). Waar het om gaat is de progressieve benadering van technisch onderlegde, melodieuze death metal. Ik ben me er van bewust dat deze terminologie inmiddels een soort vergaarbak is geworden van allerlei bands die tegenwoordig een wat afwijkende aanpak hebben, maar in dit geval is dat toch echt wat het is wat mij betreft.

Want al direct met albumopener The Silver Apples of the Moon is het overduidelijk wat je voorgeschoteld gaat krijgen. A-typische (poly-)ritmiek, dissonantie, jazzy gefriemel, afwisselend gitaarwerk - van clean en akoestisch tot ruige riffs - en dito vocalen - van fluisteren en cleane zang tot woeste grunt - zijn zomaar wat elementen die voorbij komen. Deze worden verpakt in indrukwekkend strakke en afwisselende composities, in lengte variërend van rond de vijf, zes minuten tot boven de elf.

Where My Vessel Dwells en het afsluitende titelnummer The Altstadt Abyss springen er niet alleen uit door hun lengte, maar ook door de diversiteit en de haast kunstzinnige aanpak. Het lijkt alsof er voortdurend van de hak op de tak gesprongen wordt, maar Steorrah weet hun composities zo in te kleden dat het allemaal hartstikke logisch klinkt. De technische hoogstandjes zitten 'm daarbij niet eens zo zeer in een kunstige instrument-beheersing, maar in het hoogstaande karakter, en de uitvoering, van deze composities.

Wat mij betreft weet Steorrah een goede balans te vinden tussen het heavy karakter van death metal enerzijds, en de focus op het neerzetten van een sterke, ietwat ongemakkelijke, beklemmende atmosfeer anderzijds. De sfeerstukken zijn namelijk goed uitgediept, en vormen een fraaie wisselwerking met het zware riffwerk en de groovende passages. Ondanks dat er veel gebeurt luistert het album daardoor lekker weg. Dat lijkt me een uitstekende verdienste.