Loading...

Stereoseat - Heavenly Creatures

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 18-02-2020

Tracklist

01. Waltz
02. Sluthead
03. Secret Hell
04. Whigs
05. Landskin
06. Sittard
07. November
08. Arcade
09. Shiver
10. Out Of Tune
11. Retard
12. Coda

Stereseat startte als band in 2013, maar de muzikanten hadden toen al de nodige ervaring opgedaan in bands als Kenji Minogue, Absynthe Minded, Celestial Wolves en Pink Room. In 2015 kwam het gezelschap met debuutalbum Safety Car Crash, maar hoewel redelijk ontvangen, bleek dit toch niet helemaal waar initiatiefnemer Tom Van Dorpe naar op zoek was. In 2018 werd het roer helemaal omgegooid, zowel qua bezetting als muzikale koers, en aldus ontstond Stereoseat 2.0. Dit leidde tot een tweede album, Heavenly Creatures, dat zojuist is verschenen.

Hierop laat het Belgische kwartet een behoorlijk eigenzinnig rockgeluid horen, dat raakvlakken heeft met zowel noise als stoner. Zowel agressief als pakkend, en voorzien van gedowntunede gitaren, en afwisselend groovende en opzwepende drums en ritmes. Ik hoor er zo af en toe wat Queens Of The Stone Age in, maar net zo goed een punky attitude zoals bijvoorbeeld Mondo Generator dat laat horen. De combinatie van smerig en toch catchy is natuurlijk een hele aantrekkelijke, dat heeft Stereoseat heel goed begrepen.

Luister maar eens naar opruiende tracks als Sluthead (met stiekem ook een licht psychedelisch tintje), Secret Hell en Whigs, en je zult direct meegesleurd worden in de stomende smerigheid van deze muziek. En hoor dan toch die stiekeme pakkende gitaarleads, waar je naar wil blijven luisteren, dat is die gemene pakkende touch die deze muziek onverbiddelijk in zich heeft. Met Sittard lijkt het er dan iets meer ingetogen aan toe te gaan, maar schijn bedriegt uiteraard. Okay, het nummer is traag, maar daarom niet minder onheilspellend; in tegendeel zelfs. Het nummer bouwt behoedzaam op naar een schijnbaar chaotische climax, die onverwacht losbarst; maar dan breekt de hel ook echt los!

Zo weet Stereoseat je voortdurend heen en weer te slingeren tussen verschillende emoties, verpakt in een diversiteit aan muzikale laagjes. De meerderheid is van een gepolijste rauwheid en soms schijnbare chaos, maar ook meer intieme momentjes worden niet geschuwd; luister daarvoor bijvoorbeeld maar eens naar nummers als Arcade of Retard. Daar tussen door trouwens jaagt Shiver je echt de stuipen op het lijf. Coda is tenslotte een best wel apart slotakkoord, atmosferisch, zweverig, een beetje psychedelisch, dansbaar bijna.

Heavenly Creatures laat bijna een tweedeling horen, met het nummer Sittard als scharnierpunt. Daarvoor horen we vooral opwindende rauwe rock, met grove hints naar stoner. Daarna horen we wat meer uitgekristalliseerde composities, die nadrukkelijk inzetten op elektronica en een meer onheilspellende, naargeestige sfeerzetting. Vooral na November horen we meer ambient passages en andere ingetogen stukjes; al haast ik me daar bij te zeggen dat de raggende gitaren nooit heel ver weg zijn. Out Of Tune is daar een goed voorbeeld van: de schijnbare uitersten worden hier kunstig vermengd. Ik denk dan ook dat daar de kracht van Stereoseat ligt: het mixen van ingetogen elektronica en kneiterharde gitaargerichte rock tot een logisch klinkend geheel, en voorzien van veel sfeer en emotie. Dat maakt Heavenly Creatures voor mij een zeer aangename kennismaking met een eigenzinnige Belgische band.

Tom Van Dorpe - zang, gitaar

Maarten De Meyer - bas, toetsen

David Van Glabeke - gitaar, zang

Jelle Lefebvre - drums