Loading...

Tarmak - Plow

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 08-07-2020

Tracklist

01. Krater
02. Petanque
03. Krampus
04. Toton

Tarmak is een sportmerk dat zich specialiseert in basketball-producten. Wat heeft dat nou met muziek te maken? Helemaal niks dus. Maar Tarmak blijkt ook een muzikaal trio uit Gent, dat zich specialiseert in eigenzinnige zware muziek. In dat laatste zijn we hier natuurlijk al een heel stuk meer geïnteresseerd. Ik had nog nooit van de band gehoord, Plow (Nederlands: ploeg) blijkt dan ook het debuut. Hoewel, helemaal onbekend zijn deze heren me niet, want gitarist Sander en bassist Geert kwam ik ook al tegen bij BufferState. En dan blijkt bij beluistering dat beide bands toch wel wat overeenkomsten laten horen.

In vier tracks, zo'n 26 minuten aan muziek, stelt Tarmak zichzelf aan de wereld voor. Een label plakken op deze muziek blijkt lastig, maar met een kruising tussen pak 'm beet Tool enerzijds en post-acts als Russian Circles, Isis en Cult Of Luna anderzijds heb je denk ik wel een adequate eerste indruk van wat je kunt verwachten. Zelf houden de heren het derhalve op post-metal met een progressief tintje; ik doe het er voor. Grappig genoeg moet ik zelf eigenlijk vooral aan de eigengereide aanpak van Primus denken. Vooral Petanque (maar ook Krampus) laat een vergelijkbare afwijkende ritmiek en een nadruk op het basspel horen, zo lekker log en zwaar. Dit nummer zal achteraf ook mijn favorietje van de EP blijken.

Opvallend daarbij is dat Tarmak nauwelijks zang laat horen. Alleen in opener Krater wordt gezongen, en dat doet gitarist Sander uitstekend in de sfeer van de muziek. Hij is zeker geen geboren zanger, maar wat hij laat horen past hier gewoon heel goed bij. Deze semi-cleane, redelijk ingetogen manier van zingen hoor ik in elk geval vele malen liever dan dat overstuurde "moderne" geschreeuw van veel collega-bands. Juist zonder zang overtuigt Tarmak des te meer, getuige driekwart van deze EP.

De drie zangloze tracks swingen dat het een lieve lust, want ondanks de niet voor de hand liggende ritmiek zitten de tracks boordevol groove. De kracht van de herhaling doet z'n werk in Krampus, waardoor je helemaal het nummer wordt ingezogen. En net als je denkt dat je het 'trucje' van Tarmak door hebt, komt de band met Toton, het meest experimentele nummer op Plow. Hier voert de progressieve kant van Tarmak de boventoon, zonder overigens de bekende elementen van de voorgaande tracks los te laten. Hooguit is Toton nog net wat weerbarstiger, minder losjes en wat minder eenvoudig om op mee te swingen. Eigenlijk een andere insteek met de zelfde basis-ingrediënten.

Juist omdat ik op voorhand niet helemaal wist wat ik kon verwachten, bleek Plow een enorm aangename verrassing. Dan zie je maar weer dat een omschrijving vooraf je niet altijd op het juiste spoor hoeft te zetten. Tarmak voert gedreven uit wat het in het hoofd heeft, en is niet voor een gat te vangen. Met een dergelijk eigen geluid zal de band geen groot publiek aanspreken; des te beter voor de echte liefhebber! Ik vind het echt te gek wat Tarmak hier laat horen!

Sander Vergote - Gitaar, zang

Simon Vandamme - Drums

Geert van der Plas - Bas