Loading...

The Alligator Wine - Demons Of The Mind

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 04-05-2020

Tracklist

01. Shotgun
02. Crocodile Inn
03. Voodoo
04. Ten Million Slaves
05. The Flying Carousel
06. Lorane
07. Dream Eyed Little Girl
08. Mamae
09. Sweetheart On Fire
10. Shotgun - single edit [bonus]

Vintage rock with no guitars.

The Alligator Wine is een duo dat krautrock-achtige, (want Duits) behoorlijk poppy, op de jaren ’70 geïnspireerde psychedelische rock voortbrengt. Waar dan vooral bij vermeld moet worden dat daarbij géén gebruik wordt gemaakt van gitaren. Is het dan elektronische muziek? Nee, toch ook niet echt. De hoofdrol is hier voor het orgel, al komen er her en der ook nog de nodige geluidseffecten voorbij.

De wisselwerking tussen drums en percussie enerzijds, en het orgel anderzijds, kan in elk zorgen voor een swingend resultaat, zo laat de (DeWolff-achtige) opener Shotgun horen. Helaas gaat dat niet constant op gedurende de negen nummers die het album telt. Ik vind zelf in elk geval de meeste tracks van Demons Of The Mind niet zo interessant.

Achteraf zal blijken dat Shotgun zo'n beetje het meest heavy en groovende nummer van de plaat is, voor de rest is vooral sprake van een bezwerende, meer ingetogen aanpak, waarbij met name de adoratie voor jaren '70 psychedelica en jaren '80 melancholie er wel erg dik boven op ligt. Het merendeel van het materiaal is behoorlijk poppy, en neigt soms ook wel een beetje richting new wave. Dat laatste vooral vanwege de wat onheilspellende atmosfeer, die vind ik bij vlagen wel wat gothic-achtig.

Zo voelt het wat kabbelende Crocodile Inn na de opzwepende opener Shotgun aan als een koude douche. Maar dat is toch wel de richting waar het meestentijds heen gaat. Voodoo lijkt in het begin nog een beetje spannend, maar is dat uiteindelijk helemaal niet, Ten Million Slaves duurt veel te lang en mist een punch, The Flying Carousel en Lorane zijn veel te slapjes. Dream Eyed Little Girl heeft op zich nog wel een prettige opbouw en ook de sfeer spreekt me wel aan, maar is toch veel te poppy. Mamae swingt nog wel aardig weg, maar met Sweetheart On Fire zakt het album futloos in.

Korte maar krachtige conclusie: de muziek van The Alligator Wine zal de meeste rock- laat staan metal-fans nauwelijks aanspreken. Vet pluspunt: ik vind met name het Hammond-orgel in een paar tracks echt te gek klinken, maar liever hoor ik dat dan in steviger composities, bij voorkeur in duel met flitsend gitaarwerk.

Thomas Teufel - zang, drums, percussie

Rob Vitacca - zang, orgel, synthesizer