The Living Dead - Resurrection Cemetery

• BandThe Living Dead [NL]
• TitelResurrection Cemetery
• Release datum31-10-2024
• LabelEigen beheer
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. Funerary Rites
02. Resurrection Cemetery
03. When There Is No More Room in Hell
04. Autopsy on a Living Cadaver
05. Chapel of the Dead
06. 425 Trioxin
07. Necrotic Embrace
08. Pure Undead Terror
09. Gentle Exhuming
10. Headhunting
11. Decayed
12. Zombie Apocalypse
13. Dead Awake
14. Eyes of the Dead
15. From the Grave
16. Praise the Dead
17. Defleshed Remains
18. Festering Nightmares
19. R.I.P
20. Oltretomba
21. Necrophiliac [Slayer cover]

They're back from the grave, and ready to party

Zo, dit is wel even een project om de tijd voor te nemen. Een album bestaande uit 21 tracks met een gezamenlijke speelduur van zo'n vier uur! The Living Dead doet het, en is het aanhoren nog waard ook! Het betreft hier het eenmansproject van de Nederlandse multi-instrumentalist Alco de Groot, die tegelijkertijd ook actief is als black metalband Helhekser. Met The Living Dead brengt Alco old school doomdeath metal gewijd aan oude horror-zombiefilms. Ik heb al vaker geschreven dat ik dat een uiterst aantrekkelijke combinatie vind, vandaar mijn interesse in dit project. Dat daar aardig wat hints bij zitten naar bijvoorbeeld de ... The (Living) Dead-films ligt voor de hand lijkt me zo. Wie kent ze niet: BRAINS!!!! En dat het album uitkomt op 31 oktober (Halloween) zal ook geen toeval zijn.

De lengte van Resurrection Cemetery laat zich mede verklaren door de lengte van de meeste tracks op dit album. Een speelduur van om en nabij het kwartier is eerder regel dan uitzondering, tracks met een meer traditionele speelduur zijn snel geteld, dat zijn er vijf. Daaronder vallen onder meer de Slayer-cover Necrophiliac (die hier echt niet a la Slower trager en zwaarder wordt gemaakt) maar ook intro / opener Funerary Rites en het slotakkoord Oltretomba, dat een naargeestig stukje soundtrack-achtige sample is. Voor de volledigheid: Necrotic Embrace en Dead Awake zijn nummer vier en vijf van 'normale' lengte.

Vier uur aan muziek bespreken is een aardige uitdaging - net als het fabriceren ervan vermoed ik zo. Zeker wanneer die muziek ook nog eens behoorlijk eenvormig is. Na een eerste (en tweede) beluistering is het echt niet zo dat er een paar van die ellenlange tracks onderscheidend zijn ten opzicht van de rest. Ik ervaar Resurrection Cemetery dan ook eerder als (zeer aangename, dat zeker!) achtergrond-muziek om daarnaast gewoon wat anders te doen. Inderdaad, een heerlijke gouwe ouwe, super-foute horrorfilm kijken bijvoorbeeld! Misschien is het ook wel aardig om tijdens het traditionele kerstcadeautjes uitpakken onder de kerstboom dit album op te zetten - vooral leuk voor de (schoon)familie (ik schrijf dit zo rond de Kerstdagen, vandaar). Ik vind 425 Trioxin een heel goed voorbeeld van zo'n soundtrack-achtig nummer.

En dan te bedenken dat het eigenlijke album (en een aantal tracks) nog veel langer duurt. Om copyright-technische redenen zijn namelijk een aantal samples uit de films als intro en outro weggelaten. Daarmee zijn zeker de langste nummers te beschouwen als een soort van mini-hoorspelen, een soundtrack bestaande uit een combinatie van zowel oorspronkelijke geluidsfragmenten als zelf erbij bedachte muziek. En dat maakt de boel natuurlijk al wel een stuk begrijpelijker, en aantrekkelijker! Ik zou graag eens in het hoofd van de maker zijn gekropen (om maar helemaal in het thema te blijven, hahaha) om eens rond te kijken hoe een en ander in z'n werk is gegaan tijdens het bedenken hiervan.

Het hoorspel / soundtrack-gehalte van het album wordt nog eens benadrukt met het gegeven dat zang een ondergeschikte rol speelt op de plaat. De muziek is voor het grootste gedeelte instrumentaal, waarbij de zang inderdaad nauwelijks gemist wordt. Niet dat de muziek nou zo ingewikkeld in elkaar zit, integendeel zelfs, maar deze heeft wel een meeslepend aspect, waardoor je blijft luisteren. Hoewel ... vier uur muziek aan een stuk door, het is mij eerlijk gezegd niet gelukt. Maar juist doordat elke track z'n eigen verhaaltje heeft - of is eigenlijk - is dat ook helemaal geen probleem. Je luistert gewoon een enkele track, of een paar nummers, en je gaat de volgende keer gewoon verder waar je gebleven was. Net zoals je een boek leest bijvoorbeeld.

Tja, ik kan lullen wat ik wil over Resurrection Cemetery, maar dit moet je toch echt zelf beleven. Ik garandeer je dat je als liefhebber van old school death - van de vet groovende soort, compleet met zaag-gitaar-geluid, en bij vlagen met een doomy insteek - hier in muzikaal opzicht volop van gaat genieten. Ik heb dat in elk geval wel gedaan; dit is een genre, met bijbehorende sound, waar ik echt helemaal plat voor ga. Met als extra de achterliggende thematiek en de connectie met slasher / zombie-klassiekers. Qua originaliteit misschien niet hoogstaand, qua amusementswaarde volledig de moeite waard. Vooruit, nog één keer dan: BRAINS!!!!