Threshold - March Of Progress

• BandThreshold [GB]
• TitelMarch Of Progress
• Release datum24-08-2012
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Ashes
02. Return of the Thought Police
03. Staring at the Sun
04. Liberty Complacency Dependency
05. Colophon
06. The Hours
07. That's Why We Came
08. Don't Look Down
09. Coda
10. The Rubicon

Threshold is een band die sinds begin jaren negentig regelmatig kwalitatief goede albums heeft afgeleverd. Ook dit March Of Progress, hun negende, is weer een klapper. De titel geeft het vermoeden dat er vooruitgang is gemaakt, maar dit is helaas niet het geval. Luisterend naar de nummers laat het toch een band horen die wel op safe speelt. Ondanks het feit dat oudgediende Damian Wilson weer terug is bij de band, na de band in 1993 verlaten te hebben, in 1997 even terug kwam om het album Extinct Instinct in te zingen en in 1998 al weer plaats moest maken voor Andrew McDermott (die helaas in 2011 overleed). De band klinkt niet veel anders dan vijf jaar geleden, toen ze met Dead Reckoning hun tot dan succesvolste album afgeleverd hebben. Met als verschil dat er nu geen sporadische grunts op staan. Ze doen gewoon waar ze goed in zijn: supermelodische metal met geweldig zangwerk.

Het probleem dat ik had met dit album is dat ik Damian Wilson de laatste jaren vooral ken als zanger van Maiden United, een Iron Maiden cover band, en dus eerst wat moest wennen aan een wat andere zangstijl. In het begin betrapte ik mezelf erop dat ik vergelijkingen zocht bij beide bands, terwijl ze niks met elkaar gemeen hebben, behalve dan dezelfde zanger.

De cd opent sterk met Ashes, een uptempo nummer, lekker strak gepeeld, een nummer dat meteen laat horen met welke band je te maken hebt. Return Of The Thought Police is een wat voortkabbelend nummer zonder echte hoogtepunten. Staring At The Sun is het kortste nummer van deze plaat, die toch bijna 70 minuten duurt, welke is opgebouwd rond een vette riff en catchy keyboard werk en felle zang. Libery Complacency Dependency is na een wat rustig begin, weer een wat uptempo nummer waarin de muzikanten zich van hun beste kant laten horen, misschien is het nummer wel wat aan de lange kant (07:48).

Colophon is misschien wel het stevigste nummer van de cd, Damian laat zich van zijn beste kant horen, wat heeft die man een stem. The Hours en That’s Why We Came zijn de wat rustigere nummers van de cd, lees ballads. Coda zit weer in het straatje van Ashes, lekker uptempo. Het afsluitende The Rubicon is het langste nummer (10:21) van deze plaat. Sommige bands zijn erg goed in het schrijven van lange nummers. Threshold heeft hierbij een naam hoog te houden, zover ik weet hebben ze nooit erg korte nummer geschreven. Toch wel iets dat je in dit genre wel vaker tegenkomt, bands die van geen ophouden weten als ze eenmaal aan het spelen zijn. Op zich hoeft dit niet erg te zijn zolang de nummers blijven boeien en niet uitmonden in een eindeloos gepiel van de een of andere muzikant.

Liefhebbers van Threshold en genre genoten kunnen dit album blind aanschaffen, de wat algemenere luisteraar kan er ook veel plezier aan beleven. Ik heb er in ieder geval wel van genoten en zal de opnames nog regelmatig terug luisteren. Hopelijk laat de volgende cd niet zo lang op zich wachten, en van mij mogen ze snel de Nederlandse podia komen bezoeken.