Throneum - Oh Death​.​.​. Oh Death​.​.​. Determinate, Preach And Lead Us Astray​.​.​.

• BandThroneum [PL]
• TitelOh Death​.​.​. Oh Death​.​.​. Determinate, Preach And Lead Us Astray​.​.​.
• Release datum08-06-2020
• LabelGodz ov War Productions [PL]
• Genre Black metal, Deathmetal

Tracklist

01. Alpha:soulside-space-stream
02. Beta:AGLA-on-tetragrammaton
03. Gamma:agla-ON-tetragrammaton
04. Delta:self-appointed-grandeur
05. Epsilon:agla-on-TETRAGRAMMATON
06. Zeta:archangel-lucifer-god

Throneum uit Polen is voor mij een nieuwe band, maar blijkt al een enorme staat van dienst te hebben. Al vermoed ik dat de band zich wel heel nadrukkelijk in de underground heeft opgehouden. Opgericht in het jaar 2000 heeft de band al een hele rits aan demo's, EP's, vooral heel veel splitbijdragen, een paar compilaties, en zelfs tot voor dit jaar al negen langspelers! Mijn kennismaking komt dus met album nummer tien, een mooi rond getal om mee te beginnen; en ook een opvallende albumtitel: Oh Death​.​.​. Oh Death​.​.​. Determinate, Preach And Lead Us Astray​.​.​.

Gemakshalve wordt Throneum, zoals zo veel extreme metalbands uit Polen, geschaard onder de noemer black/death. Maar na beluistering van zowel dit meest recente als ook fragmenten van voorgaand werk, vind ik dat toch echt te gemakkelijk. Zeker maken zwartgeblakerde muziek en blasfemische teksten onderdeel uit van het repertoire, maar ik vind de muziek van Throneum toch behoorlijk 'eigen' klinken. Dat blijkt ook wel uit de opbouw van het album, dat bestaat uit drie lange composities, en drie intermezzo's die qua titel nagenoeg gelijk zijn, maar een compleet andere muzikale en atmosferische invulling laten horen.

Ook de drie lange tracks verschillen enorm qua insteek en aanpak. Of misschien moet ik dat anders formuleren: de volgorde van elementen waarmee de tracks zijn opgebouwd wisselt. Eerlijk gezegd bevalt Delta:self-appointed-grandeur me het minste, omdat daar de nadruk te veel ligt op extreme old school black. Te veel in een te hoog tempo naar mijn smaak, met te weinig variatie.

Ik voel me een stuk beter op mijn gemak bij de Alpha en Zeta-tracks, inderdaad de eerste en de laatste. Daarop hoor ik meer afwisseling, en vooral meer tragere, dreigende en duister-atmosferische passages. Zelfs wat hallucinerende, psychedelische aspecten komen voorbij vind ik. Doomy death metal komt soms dicht in de buurt, maar daarvoor blijft de muziek eigenlijk nooit echt lang genoeg in dat tragere segment hangen. Behalve bij afsluiter Zeta:archangel-lucifer-god, dat ik meest aansprekende nummer vind, maar tegelijk ook het meest vervreemdende. Sowieso zorgen enerzijds de getormenteerd klinkende krijszang, en anderzijds het ongecontroleerde, minimaal geproduceerde drumwerk, er voor dat die black metal uit de oude school nooit ver weg is in de andere (twee lange) tracks.

Psychotische en psychedelisch, kwaadaardige, onconventioneel, morbide en cult; dat zijn de sleutelwoorden die ik hier vind passen. Ik heb al veel aparte extreme muziek - al dan niet binnen het kader van rock of metal - gehoord, die me soms wel, soms niet beviel. Op dit album hoor ik de nodige interessante dingen, waarbij vooral de onheilspellende sfeer me aanspreekt. Mocht je van net van wat afwijkende extreme (black) metal houden, met een wat psychedelische atmosfeer, dan zit je hier goed!