Loading...

Vildhjarta - Måsstaden under vatten

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 25-10-2021

Tracklist

01. Lavender haze
02. När de du älskar kommer tillbaka från de döda
03. Kaos2
04. Toxin
05. Brännmärkt
06. Den helige anden (under vatten)
07. Passage noir
08. Måsstadens nationalsång (under vatten)
09. Heartsmear
10. Vagabond
11. Mitt trötta hjarta
12. Detta drömmars sköte en slöja till ormars näste
13. Phantom assassin
14. Sunset sunrise
15. Sunset sunrise sunset sunrise
16. Penny royal poison
17. Paaradiso

Vildhjarta, die bandnaam doet ergens in de verte een belletje rinkelen. Het blijkt dat ik tien jaar geleden hun debuutalbum Måsstaden heb besproken. Ik heb geen idee hoe het de band daarna vergaan is, ik heb het niet gevolgd. Al snel blijkt me dat ik ook nauwelijks iets gemist heb, want hun huidige album Måsstaden under vatten is de opvolger. In de tussenliggende tien jaar verscheen slechts een EP Thousands Of Evil, en dat was al weer in 2013.

Het lijkt wel of Vildhjarta alsnog de verloren tijd wil inhalen, want hun nieuwe album duurt maar liefst tachtig minuten, en bestaat uit zeventien tracks. Daarbij is de (muzikale) aanpak onveranderd gebleven. Vildhjarta blijft even ondoorgrondelijk en zo dicht mogelijk bij anonimiteit als een band maar kan zijn. Muzikaal en esthetisch komen ze niet onder vergelijkingen met Tool en vooral Meshuggah uit, maar brengen hun eigen ongeëvenaarde atmosfeer in. De hoofdmoot wordt nog altijd gevormd door down-tuned, staccato riffs en verpulverende (poly-ritmische) grooves, het geluid van muziek gestript tot zijn essentie.

Wat ik wel als prettig ervaar op dit album is de keuze om rustpuntjes te bouwen te midden van de drukke composities. Ik hoor aardig wat ambient stukjes voorbij komen, die het ook als sfeerverhogend aspect erg goed doen. Daarnaast bevatten niet alle tracks zang, zodat die geen afleiding betekent om de instrumentale en compositorische hoogstandjes beter te kunnen volgen. Wat mij betreft zijn het juist die (donkere) sfeer-elementen die het album in leven houden.

De muziek op zich vind ik namelijk behoorlijk klinisch. Daar waar het debuut nog drie gitaristen en twee zangers in de line-up telde, doet Vildhjarta het op Måsstaden under vatten met wat minder personeel. De band vertrouwt met z'n geluid op lagen, overdubs en meerdere dicht opeengepakte arrangementen die op elkaar zijn gestapeld. Bijgevolg is dat de productie haarscherp en enorm strak moet zijn om dit allemaal in goede banen te leiden. Ik vermoed dat dit dus wel ten koste gaat van een meer organische vibe, waar ik toch wel iets meer liefhebber van ben.

En dan blijft ook die speelduur een struikelblok. Ik kan hier echt geen tachtig minuten aaneengesloten naar luisteren. Het nadeel is echter, wanneer je dat niet doet, de muziek alleen nog maar meer fragmentarisch klinkt, en diverse tracks meer op elkaar gaan lijken. Tachtig minuten aan goede ideeën is ook wel erg veel gevraagd, zeker in zo'n beperkt subgenre als djent. Dat de band wel degelijk die goede ideeën heeft is duidelijk. Wanneer je een paar van de afzonderlijke tracks naast elkaar legt lijdt het geen twijfel dat hier een slimme componist (Daniel Bergström) aan het werk is geweest die heel goed weet wat hij wil.

Tip voor de volgende keer: wacht niet weer tien jaar om met zo'n monster van een album te komen. Ik doe het voor vijf jaar, en dan een album van veertig minuten. Ik denk dat ik in dat geval een stuk positiever over de muziek zou zijn geweest. Of er in elk geval meer (luister)plezier uit kan halen.

Daniel Bergström - guitar

Calle-Magnus Thomér - guitar

Vilhelm Bladin - vocals

Buster Odeholm - drums