Paradox - Mysterium

• BandParadox [DE]
• TitelMysterium
• Release datum26-09-2025
• LabelHigh Roller Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Kholat
02. Abyss Of Pain And Fear
03. Grief
04. Those Who Resist
05. One Way Ticket To Die
06. Pile Of Shame
07. Tunguska
08. Fragrance Of Violence
09. Mysterium
10. The Demon God
11. Within The Realms Of Gray [bonus]

Paradox, dat is voor mij een band van vroeger, met herinneringen aan oude Dynamo (Open Air) tijden. Klopt dat, of heb ik de verkeerde band voor? Nee dus, deze Paradox is de Duitse thrash metalband die al sinds halverwege jaren '80 actief is. Tevens is het zo'n band die enigszins bekendheid kreeg dankzij de cult-verzamelaar Stars On Thrash van Roadrunner (1988). Ook herinner ik me gaandeweg Heresy II {2021) besproken te hebben.

Anno nu is Mysterium het negende of tiende (ligt er aan of je de veredelde demo Rearrange The Past - oorspronkelijk uit 1990 - die in 2024 verscheen mee telt) studioalbum van Paradox. Deze markeert een bijzondere mijlpaal in de 44-jarige geschiedenis van de band. Oprichter en meesterbrein Charly Steinhauer bespeelde niet alleen alle snaarinstrumenten, programmeerde de drums en zong, maar verzorgde ook de productie volledig in eigen beheer. Alleen de mastering werd overgelaten aan de bekwame handen van Patrick W. Engels.

De nummers zijn thematisch met elkaar verbonden, zonder dat het een klassiek concept-album is. De teksten - die, net als op Tales Of The Weird (2012) en Pangea (2016), werden geschreven door Achim "Dax" Hömerlein (ex-Vendetta) - draaien om mystieke verhalen en wereldgebeurtenissen die Steinhauer persoonlijk hebben geraakt. Nummers als het zeer veelzijdige en atmosferisch sterke Abyss Of Pain And Fear (geïnspireerd op de film Midnight Express), de instrumentale intermezzo's Grief (een eerbetoon aan medeoprichter Axel Blaha, die in 2023 overleed) en Tunguska, en het titelnummer Mysterium, over droomuitleg, vormen zo een rode draad.

Het doet me vooral deugd dat het gejaagde, rauwe karakter van de oorspronkelijke Teutoonse thrash metal hier nog altijd terug te horen is. In compositorisch opzicht zit het allemaal sterk in elkaar: interessante tempowisselingen en plotwendingen zijn ruim voldoende aanwezig - ook worden agressie en melodie zeer goed afgewisseld. Oor voor het toegankelijke aspect ten faveure van de luisteraar wordt nooit verloren. Het charmante zit 'm juist in de uitvoering, waarvan ik zo af en toe het idee heb dat het wat schuurt.

Juist dat trekt mij aan in deze muziek. Het is nooit te netjes, over het algemeen is er zo her en der een lekker ongepolijst rafeltje te horen. Een nummer als The Demon God doet het bij mij dan ook erg goed!