Hijos De Mayo - In Sound Underground

• BandHijos De Mayo [NL]
• TitelIn Sound Underground
• Release datum01-05-2011
• LabelEigen beheer

Tracklist

1. Silence Unsaid
2. Ambition Time
3. Dull As Ditchwater
4. Smashing Beauty
5. Faced Down
6. Give Me Cliches
7. In Sound Under Ground
8. Ode To A Dress
9. Working Class Hero

De term Eindhoven RockCity komt natuurlijk niet helemaal uit de lucht vallen. De stad heeft een naam hoog te houden op het gebied van stevige rock, of dat nou party rock'n' roll (Peter Pan Speedrock), serieuze stoner (7 Zuma 7) of occulte rock (The Devil's Blood) behelst. Langzamerhand beginnen er ook wat modernere varianten uit het brede begrip rock uit deze vruchtbare grond te ontspruiten (nog niet zo lang geleden hier besproken: Burn The Iris). Zo ligt hier nu voor mij het album In Sound Underground van Hijos De Mayo. Deze band is ontstaan in 2006 als instrumentaal trio. Na een eerste (ook nog instrumentale) demo/EP (2007) werd een jaar later voor het eerst samengewerkt met een vocaliste (Boukje) op The 4-Track Tape Adventures. Zij bleek de ontbrekende schakel in het bandgeluid, vanaf dan is Hijos De Mayo een kwartet met een uitgesproken geluid. De band speelt een mix van rock, metal, postrock en stoner met wat noise invloeden met de al genoemde zang als opvallend aspect. In Sound Underground is het full length debuut van de band; conform het underground gebruik is het album niet te koop, wel gratis op te halen via diverse social media uitingen.

Het album opent sterk met Silence Unsaid, een brokje muziek dat aangenaam zwaar in de maagstreek ronddobbert. Heavy riffs (inclusief bas) en ritmisch drumwerk laten het nummer eenvoudig klinken, maar is dat juist niet de truc? De scherpe, heldere zang van Boukje completeert het eigen gezicht van Hijos De Mayo. Ambition Time (what's in a name?) gaat ambitieus op dezelfde voet verder. Misschien wat minder heavy, het nummer is ook wat compacter, maar het toont de meer gevoelige kant van de band in optima forma. Dull As Ditchwater is dan weer een meer uitgesponnen track, niet heftig in eerste instantie, des te meer een mooi luisterliedje (waarin de zangeres ook het Frans meester blijkt te zijn) in een psychedelische sfeer.

Een combinatie van dingen die ik hoor, zoals voorgaande Franstalige passage(s), een regelmatig overdreven vibrerend stemgeluid, zoals bijvoorbeeld in het hierna volgende van de hak op tak springende nummer Smashing Beauty doen mij bij vlagen denken aan de zang en performance van Nina Hagen. Daarover later meer. Eerst gaan we onder anderen nog genieten van het lange en afwisselende Faced Down, dat met zijn negen minuten speelduur alle voornaamste ingrediënten van Hijos De Mayo in zich draagt. Zwaar, gedragen, theatraal, maar vooral prikkelend trekt dit nummer aan je voorbij, in afwachting van het verloop. Sowieso geldt dat voor het hele verloop van het album, je weet als luisteraar zo 1, 2, 3 echt niet waar je aan toe bent: dit album rechtvaardigt meerdere luisterbeurten.

Na het heavy Faced Down wordt je even terug op aarde gezet met het korte, vlotte Give Me Cliches, maar aansluitend volgt nog zo'n monster van een track: het titelnummer In Sound Underground. Niet zo zwaar, wel melancholiek, slepend, sleurend naar z'n climax: down, down, down! Underground! Lekker baswerk trouwens in dit nummer. Ode To A Dress leidt dan langzaam maar zeker naar het einde van het album. Waar deze track nog fraai in het stramien van het album past, lieflijk en dreigend tegelijkertijd, komt de knal voor je kanis met afsluiter Working Class Hero. Dit nummer past in muzikaal opzicht zo totaal niet bij de rest van het album dat het juist wat extra's toevoegt. En hier komt dan ook de al eerder genoemde vergelijking met Nina Hagen in optima forma naar voren. De hysterische vocalen dienen als het ware als bindmiddel voor het totale album. Wat mij betreft een fraaie prestatie van zangeres Boukje om zo voor de dag te komen, je moet maar durven. Zij drukt een stempel op dit album en geeft mede daardoor Hijos De Mayo zijn eigen gezicht. Chapeau!