Karnak Seti - In Harmonic Entropy

• BandKarnak Seti [PT]
• TitelIn Harmonic Entropy
• Release datum02-12-2011
• LabelEigen beheer

Tracklist

1. Long Gone Shadow
2. Only Red Mist Descends
3. Loss
4. Among the Sleepless
5. Golden Age of Downfalls
6. Luctor et Emergo
7. Stranded by Existence
8. Figureless Icons
9. Collateral Dreams

Karnak Seti (geen idee wat dat betekent overigens) is afkomstig uit Funchal, Portugal en is opgericht in 2001. Na een hele rits demo's vond de band in 2009 de gelegenheid voor een debuutalbum (Scars Of Your Decay), evenals de opvolger In Harmonic Entropy (december 2011) in eigen beheer uitgebracht. Uit Portugal komen de laatste jaren best leuke dingen, die wat mij betreft echter een ding gemeen hebben: originaliteit ontbreekt vaak. Er wordt klakkeloos voortgeborduurd op de al jaren bekende stijlen zonder dat daar sprake is van eigen inbreng.

En na eerste beluistering durf ik wel te stellen dat dat ook opgaat voor Karnak Seti. De band sluit naadloos aan op de melodieuze death metal sound zoals we die uit Gothenburg al geruime tijd voorgeschoteld krijgen. In Flames, Soilwork, Dark Tranquility, vul de namen verder maar in, dat is precies zoals Karnak Seti klinkt op In Harmonic Entropy. Het melodieuze gitaarwerk, de double bass drums, de boze schreeuwzang afgewisseld met cleane zanglijntjes, dit kennen we nu wel. Voegt Karnak Seti hier nog wat aan toe? Welnee, elk nummer heb je al eens gehoord, van welke band uit dit genre dan ook.

Tegelijk is dit ook mijn enige punt van kritiek, de uitvoering van de melodeath is namelijk uitstekend. Zoals het de tegenwoordige tijd betaamt is de productie helder, met een tikje gruis voor de viezigheid, de heaviness. Er wordt prima gemusiceerd, de muziek ligt van begin tot eind lekker in het gehoor. En dat is dus gelijk het nadeel: geen enkel nummer blijft na beluistering hangen als zou ik iets bijzonders gehoord hebben.

De enige verrassing zit in de afsluitende track Collateral Dreams. De speelduur van ruim acht minuten leidt al tot nieuwsgierigheid, aangezien de andere nummers allemaal even compact en uitgestanst van de lopende band rollen. Deze laatste track bevat uiteenlopende passages die je niet direct hier zou verwachten, tot rustige stukken en fraaie gitaarsolo's aan toe. Jammer dat de band niet wat vaker zulke zijsprongetjes maakt om hun muziek wat te verlevendigen.