Stillborn - Los Asesinos del Sur
- Stillborn [PL]
- Los Asesinos del Sur
- 01-09-2011
- Ataman Productions [PL]
Tracklist
01. Overture .966
02. Hymn of Destruction
03. Diamonds of the Last Water
04. Antonym
05. Son of the Holy Motherfucker
06. Blood and Dust
07. Kot Wolanda
08. Los Asesinos del Sur
09. Stillborn II
10. Whore of the Whores
Helemaal logisch lijkt de volgorde niet, om eerst Genius Ultor te bespreken, en daarna pas 'hoofdband' Stillborn; maar ja, zo liep het nou eenmaal. Laatstgenoemde is namelijk al lang geen onbekende meer in de Poolse underground extreme metal scene. Stillborn is al opgericht in 1997, en heeft na wat moeizame beginjaren inmiddels al het nodige plaatwerk in de bagage: Los Asesinos Del Sur is het vierde album. Ik vermijd bewust nog even de term full length, want dit werkstukje duurt 'slechts' 31 minuten. Daar heeft Stillborn sowieso een handje van, want de voorgangers duurden ook zelden (veel) langer dan een half uur.
Grappig detail is verder wel dat de band er consequent de voorkeur aan geeft hun albums van Spaanse titels te voorzien: debuut Satanas el Grande (2004), Manifiesto de Blasfemia (2007) en Esta Rebelin es Eterna (2009) gingen Los Asesinos Del Sur dan ook voor. De huidige albumtitel laat zich vertalen als De moordenaars uit het Zuiden, waarmee je bijna wild west achtige taferelen verwacht.
Na het korte, luchtalarm intro Overture .966 gaat het album bruut van start met het agressieve duo Hymn Of Destruction en Diamonds Of The Last Water. Wat de band ons brengt is een mix van black en death metal, die op mij een wat rommelige eerste indruk heeft. Anders dan bij het eerder besproken Genius Ultor is hier dus geen sprake van strakke, snelle black metal, en lijkt Stillborn wat diversere invloeden toe te laten, waardoor de muziek niet altijd even coherent overkomt (Antonym). Het tempo ligt over het algemeen wel hoog, de nadruk ligt echter op agressie.
Son Of The Holy Motherfucker laat horen dat ook de thrash metal z'n invloeden heeft achtergelaten, eerlijk gezegd past dit de band een stuk beter. Daarentegen klinkt Kot Wolanda als old school death alsof het weer 1990 is (denk: Morbid Angel), met goede ideeën, lekker baswerk en gierende riffs, maar wederom een rommelige uitvoering.
Het voor Stillborn begrippen lange en Spaanstalige Los Asesinos Del Sur klinkt dan wel weer vrij degelijk, maar hier probeert de band dan ook niet constant de hoogste snelheid te bereiken. Het afwisselende Stillborn II (wederom goed hoorbaar baswerk) doet het uiteindelijk ook niet al te slecht, maar dan is het album al weer bijna voorbij.
De muziek klinkt al met al niet al te bijzonder, zowel qua originaliteit als in de uitvoering. Ik blijf bij mijn eerste indruk: rommelig. Dat heeft met de productie eigenlijk nauwelijks van doen, die is zo lekker gruizig als bij deze old school muziek hoort. De nummers lopen gewoonweg niet lekker, te geforceerd. Mijn advies: hou het wat eenvoudiger, probeer niet constant in de hoogste versnelling te razen, maar bewaar het overzicht.